Regisseur Daria Bukvić: 'Mijn boodschap: jonge vrouwen neem de regie over je leven in eigen handen'

Meskina

Het idee voor ‘Meskina’ kwam van comedian Soundos El Ahmadi. Acht jaar heeft zij met het plan verschillende producenten bestookt. Het was haar droom om een film te maken met vrouwen die echt bestaan, vrouwen die op haar lijken, maar die je niet terugziet in grote films en series.

Daria Bukvić: “Ik zou eigenlijk een jaar aan een boek gaan werken maar ik dacht, wanneer krijg je nou als theatermaker zonder filmachtergrond of filmervaring de kans om een echte, lange bioscoopfilm te maken, en dan ook nog eens met zo’n empowering verhaal. Een film gemaakt door biculturele vrouwen met een hele sterke boodschap. Ik kon geen nee zeggen."

De film is een moderne komedie over een dertiger Leyla, gespeeld door Maryam Hassouni, die haar eigen weg probeert te vinden ondanks alle verwachtingen en vanzelfsprekendheden die horen bij het ideaalbeeld van familie, liefde en werk.

'Neem de regie over je leven in eigen handen'

"Mijn boodschap is: jonge vrouwen neem de regie over je leven in eigen handen", zegt Daria. "Je kunt pas gelukkig zijn als je het einde van je eigen sprookje schrijft. Niemand kan voor jou bepalen wat voor jou de beste uitkomst is. Walt Disney kan dat niet voor jou bepalen, je ouders niet, je familie, je omgeving of sociale media. Jij bent de enige die weet wat jou gelukkig maakt. Dat klinkt zo makkelijk, maar doe het maar eens.”

“Ik ben net 32 en kom zelf niet uit een hele strenge familie, maar ik voel ook wel de druk van ‘wanneer ga je trouwen’, ‘wanneer komen de kindjes’, de standaard dingen."

'Ik zit niet op een man te wachten'

"In februari zei een tante van mij nog vrij stevig tegen me dat ik moest opschieten. Het begint als een grap, maar krijgt dan toch een serieuze ondertoon. Ik heb toen streng tegen haar gezegd: ‘tante, laten we afspreken dat je me er de komende vier jaar niet meer naar vraagt.

Mijn moeder zou het wel heel leuk vinden om oma te worden maar ik heb haar inmiddels wel redelijk duidelijk kunnen maken dat het misschien niet gaat gebeuren, of dat het nog een tijdje zal duren. Ik ben heel gelukkig met de carrière die ik nu aan het bouwen ben. Ik denk wel dat je die dingen heel goed kunt combineren. Maar ik heb geen relatie nu. Ik ben ook wel zo dat als ik over vijf jaar denk ‘ik wil graag een kindje’, dan doe ik dat ook. Ik zit niet op een man te wachten.”

Het leven is kort

“Ik ben een aanpakker. Ik heb een droom, een visie, niet alleen voor het soort kunst wat ik wil maken, maar ook wat ik op de wereld wil achterlaten als ik er niet meer ben. Daar werk ik heel hard voor want we hebben weinig tijd. Het leven is kort. Ik ben toen ik drie was samen met mijn moeder gevlucht uit Bosnië. Als je uit zo’n situatie komt dan ben je je veel bewuster hoe makkelijk het afgelopen kan zijn.

Ik ben me bewust hoe kwetsbaar en kostbaar het leven is. Mijn ouders hadden ook nooit gedacht dat bij hun in Joegoslavië oorlog zou uitbreken en ineens was het er en zijn ze alles kwijtgeraakt. Ik ben wel continu een soort race tegen de klok aan het voeren. Ik denk dat veel vluchtelingenkinderen dat in zich hebben."

'Ik ben een atypische kunstenaar'

"Maar het geeft mijn leven heel veel voldoening: dat ik weet wat ik wil doen en dat ik iets heb om voor te vechten. Ze zeggen wel dat sommige millennials last hebben van zinloosheid, of van besluiteloosheid. Dat ken ik niet. Ik zou wel eens wat meer willen twijfelen. Maar als ik op een kruispunt sta, twijfel ik nooit over links of rechts, ik volg mijn neus gewoon. Ik ben heel doelgericht en dat heb ik van kinds af aan gehad. Ik heb altijd geweten wat ik leuk vond, wat ik mooi vond, wat ik belangrijk vond.

Ik ben denk ik een heel atypische kunstenaar op heel veel vlakken. Ik heb een aversie tegen romantische ideeën die met het kunstenaarschap gepaard gaan, dat je moet lijden om goede kunst te maken, op een zolderkamer onder een lekkend dak, met heel veel wijn en sigaretten.

Ik ben een extreem opgeruimd iemand, met een heel heldere agenda, verdeeld in zes verschillende kleuren. Ik weet wat ik morgen ga doen, wat ik overmorgen ga doen. En ik zie er ook nog een atypisch uit.”