'Going Dutch'; er zijn talloze Engels uitdrukkingen waar Nederlanders er niet goed vanaf komen

Nederlanders worden gezien als krentenkakkers

Dertig jaar geleden werd Clemens den Exter geboren voor de draaideur van een ziekenhuis in New York. Zijn ouders runden een modelabel in de stad. Clemens: “De taxichauffeur was opgelucht dat mijn bevallende moeder uit de auto stapte, maar het ziekenhuisbed heeft ze net niet gehaald. Mijn vader heeft me ter wereld geholpen. Hij grapt nog altijd dat hij de hele rekening van het ziekenhuis moest betalen, terwijl hij zelf het werk had gedaan.

Zoiets wordt in New York toch snel afgedaan als een zuinig. Nederlanders worden gezien als krentenkakkers. De uitdrukking going Dutch verwijst naar het onromantische tafereel waarbij mensen de rekening splitten na een etentje in een restaurant. Een Dutch uncle probeert iemand met harde kritiek te verbeteren en double Dutch gaat over twee voorbehoedsmiddelen tegelijkertijd gebruiken. Er zijn zoveel negatieve verwijzingen naar Nederlanders; ik ben ze gaan verzamelen voor tekeningen en een eigen boek."

Een voortvarende start

Als Clemens vier is verhuist het gezin Den Exter terug naar Den Haag. Na de middelbare school gaat Clemens naar de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. New York lonkt. Zodra hij zijn diploma heeft, steekt hij de oceaan over om daar zijn geluk als jonge illustrator te beproeven.

“Na de academie had ik last van het imposter syndrome: ik vroeg me af of ik goed genoeg was als illustrator, of ik het wel kon waarmaken.” Hij krijgt snel een baan bij The Mill, een creatieve studio gespecialiseerd in animaties en special effects. “Een waanzinnig begin. Tijdens een sollicitatie vroegen ze mij: ‘Wat wil je, Clemens?’ Naïef en nederig zei ik dat ik maandag naar hen toe zou fietsen als ze me nodig zouden hebben. Ze gaven me een kans.”

Het succes wordt opgevolgd door een nieuw succes. Voor het Rotterdamse filmtheater Cinerama ontwerpt hij een filmposter voor The Wolf of Wall Street. “Een filmcriticus twitterde vervolgens dat mijn poster de beste filmadvertisement ooit was. Het ging viraal. Op internet zag ik de poster als een vuurtje groter en groter worden. Leonardo di Caprio en Martin Scorsese hebben hem zelfs gekocht en ik ben ze persoonlijk gaan bezorgen.”

Hij lijkt er nog steeds verbaasd over. “Na een zondag komt altijd weer de duistere maandag waarop ik me afvraag of ik het wel goed doe.”

Rather homesick than home

Toch houdt hij het als illustrator al acht jaar vol in Amerika. “Ik heb besloten dat ik niet meer leef met de gedachte dat ik tijdelijk in New York woon.” Clemens werkt inmiddels voor Snapchat. “Tijdens de Amerikaanse verkiezingen wilde Snapchat meer jongeren naar de stembus lokken. Ik maakte illustraties om het stemmen aantrekkelijk te maken. We hadden als doel om een miljoen jongeren te laten stemmen en dat is gelukt.”

Rather homesick than home, het zijn de eerste woorden van zijn boek Going Dutch. Waar zijn thuis is weet hij niet meer. “In Den Haag en New York heb ik mijn telefoon niet nodig als wegwijzer. Ik voel me wel steeds meer New Yorker. Mijn eerste verliefdheid was niet daar, maar in Den Haag.”