'De vervlogen tijd' is NPO Radio 1 Non-Fictie Boek van de Maand september

"Het lawaai van de huidige tijd verstomt, de snelheid waar we zo aan gewend zijn geraakt neemt langzaam af, de rust van het kleine leven daalt neer in onze gedachten. Een tijd die al zo lang is verdwenen, is in dit boek nog niet verloren."

Springlevende herinneringen

"De herinneringen die Wim Daniëls heeft van zijn jeugd zijn nog springlevend. We vallen terug in de tijd en de woorden van Daniëls vangen ons op. Het is alsof we het alledaagse van weleer kunnen aanraken. We kijken over onze schouder en zien daar nog steeds dat jongetje van toen trots naast zijn pas aangeschafte racefiets staan. Ook bij ons tikt ineens het metertje uit de jaren 50 en 60, alsof er niets veranderd is brengt het kleine straalkacheltje ons nog altijd op kosten.

In de verte horen we de mooie tenorstem van kleermaker Wim en de lichtzoete vanillegeur van de puddingfabriek van Aarle-Rixtel dringt onze neus binnen. Van iedere vorm van haast verlost, gaan we gewillig mee met de stroom aan indrukken. We zijn voor even een onderdeel van het dorp, een medebewoner van het verleden van Daniëls. Tijd lijkt in onze vroegste herinneringen soms eeuwig te duren en het is bijzonder hoe hij dit gevoel heeft weten vast te leggen. Er bestaat geen voor en geen na, alleen dat ene moment van vroeger blijft over."

De grijstinten van het verleden

"De vervlogen tijd geeft ons het juiste gereedschap om de grijs geworden tinten van het verleden weer kleur te geven. Ieder hoofdstuk is als een klein schilderijtje, tot in detail geschilderd. Een kwetsbaar beeld, dat ieder moment door de kracht van de taal dreigt te verdwijnen. De zinnen in dit werk vormen echter een vangnet waarin de herinneringen worden gedragen.

De tijd vliegt voorbij, maar wanneer de taal van Wim Daniëls grip krijgt op onze gedachten, kunnen we de tijd net iets langer vasthouden. We krijgen de vervlogen jaren van hem cadeau. Moeiteloos spreken we onze verbeelding aan en voor we het weten staan we als kind in onze zwembroek aan de waterkant en zien we in de voorbijvarende schepen maar twee mogelijkheden, we kunnen erop of eronderdoor."

Eervolle vermelding

Iedere maand heeft Emma Louise Diest ook een eervolle vermelding. Deze maand is die voor Komt een olifant bij de rechter van Karlijn van Houwelingen. Diest: "Van Houwelingen neemt ons mee op onderzoek tijdens haar correspondentschap in New York, een stad die toch bij uitstek bekend staat als een plek waar ieder beetje natuur al snel door hoogbouw wordt verpletterd. Toch is de stad waar de mogelijkheden van de mens centraal staan ook de plek waar de grens tussen de wereld van de mens en dat van een dier op onbewaakte momenten plots lijkt te vervagen."