Vechtscheiding en seksueel misbruik: een penibele kwestie

"Tegelijkertijd is het bewijzen van seksueel kindermisbruik erg lastig", vervolgt Smit. Daarom gebruiken sommige moeders de beschuldigingen als 'ultimum remedium', als laatste redmiddel. Mede hierdoor hoeven de beschuldigingen niet altijd te kloppen.

In sommige gevallen doen moeders dit om meer zeggenschap te krijgen over hun kind, in andere gevallen vermoedt een moeder echt dat een kind mishandeld wordt, vertelt Smit. "Striemen bij de benen kunnen ook komen doordat een vader niet weet hoe je een luier moet verschonen."

Verkeerde conclusies

Volgens Smit gaan kinderrechters en hulpverleningsinstanties heel erg mee in het verhaal van de moeder, terwijl er niet wordt gekeken naar alternatieve oorzaken voor symptomen zoals van bijvoorbeeld nachtmerries of plassen in bed. "Familierechters richten ze meer op de veiligheid van het kind, waardoor er soms conclusies worden getrokken die niet volledig stroken met de waarheid."

In het onderzoek van Smit wordt duidelijk dat er soms meer strafrechtelijk naar de zaak gekeken mag worden. Ook verschaft Smit meer duidelijkheid over het feit dat een moeder in sommige gevallen liegt of een ongegronde aanklacht uit.

Daarnaast heeft het werk van Smit een kader geschetst voor bijvoorbeeld rechters en hulpverleningsinstanties. Dit blijkt wel uit de praktijk. Een vader heeft bij de Hoge Raad zijn gelijk gekregen, mede dankzij het onderzoek van Smit.

Zijn het dan alleen de vaders die beschuldigd worden van seksueel misbruik? "Uit de praktijk blijkt dat vaders het vaakst beschuldigd worden seksueel misbruik, terwijl vrouwen vaak een andere aanklacht krijgen."