Andere Tijden Kees: Luxemburgse trots groet Rotterdam en olympische paradijsvogels

"Het voordeel van dat alle spullen van cameraman Paul Jochem en mij al in het hotel gescreend worden en wij daar ook al een PCR-test ondergaan, is dat we niet bij de ingang van een venue weer gecheckt hoeven te worden. Bij eerdere Spelen ontstonden vaak lange wachtrijen voor security checks. Zodra we nu ons hotel verlaten komen we direct in de olympische bubbel en is er geen oponthoud meer."

"Het blijft wel apart met al die maanmannetjes, mannen en vrouwen in volledige witte pakken met maskers, in ons hotel. Ze zijn hier hardhandiger met de wattenstaafjes dan in Nederland. Het staafje in de keel gaat veel verder dan we gewend waren. Eén maanmannetje of maanvrouwtje staat nu al bekend als 'de beul'. Hij of zij roert het staafje secondenlang nietsontziend door je keel. We zoeken naar manieren om diegene vooraf te kunnen herkennen. Het is nu een soort Russisch roulette bij de dagelijkse test."

Nederlands bloed

"We hadden ons voor vandaag al ingeschreven voor de slalom bij de vrouwen, maar toen wisten we nog niet dat Adriana Jelinkova al naar huis zou gaan. Een collega kwam vervolgens met het idee om Gwyneth ten Raa te volgen bij de slalom. Zij is een Luxemburgse, maar heeft een Nederlandse vader. Ten Raa, zestien jaar, was bij de openingsceremonie de vlaggendraagster van Luxemburg, samen met alpineskiër Matthieu Osch. Samen vormen zij de tweekoppige Luxemburgse olympische ploeg."

"De groothertog van Luxemburg was naar China gekomen om Ten Raa eerder al bij de reuzenslalom te zien. Haar race eindigde na acht seconden doordat ze een poortje miste. Bij de slalom van vandaag was ze slechts vier seconden in beeld. Weer een poortje gemist. Na de race kwam ze door de mixed zone en was verrast dat wij daar voor haar stonden. Ze vertelde over dat ze traint in Zwitserland, daar in een caravan verbleef en dat haar eerste Spelen vooral een bijzondere ervaring zijn. Ze deed ook nog de groeten aan familie in Rotterdam, waar haar vader vandaan komt."

'Toerist' in Oslo 1952

"Ten Raa is nog jong en kan zeker skiën, maar op de Spelen staat de crème de la crème. Een land als Luxemburg is vooral trots dat Ten Raa namens hen de olympische piste af gaat. De groothertog komt niet voor niets. Alle deelnemende landen benaderen en beleven de Spelen op een andere manier. In Nederland tellen eigenlijk alleen medailles, het liefst goud. Dat is ook te zien de strenge limieten en criteria voor Nederlandse olympiërs."

"Jelinkova miste vier jaar geleden de Spelen in PyeongChang op basis van de Nederlandse criteria, al had ze goed gepresteerd in de world cups dat seizoen. De lat ligt gewoon heel hoog en Jelinkova zei toen nog met historisch besef dat ze die Nederlandse vrouw met haar beruchte reuzenslalom op de Spelen in 1952 in Oslo bepaald niet dankbaar was. Margriet Prajoux-Bouma kwam toen als een soort toerist naar Oslo en eindigde als laatste op zo'n anderhalve minuut van de winnares, en dat op een baan van 1200 meter. De criteria voor olympische deelname werden stevig aangepast en zijn alleen maar strenger geworden."

Keniaan in de sneeuw

"Ten Raa zou in Nederland nu niet in aanmerking komen voor de Spelen, maar zo hanteert elk deelnemend land andere eisen. Daardoor kom je ook bijzondere verschijningen tegen en soms ware paradijsvogels. Dan denk ik aan de Keniaan Philip Boit, die in 1998 in Nagano bij langlaufen meedeed. Hij was de eerste Keniaan ooit op de Winterspelen. Hij werd 92ste en laatste. Wat bijzonder was, was dat de Noorse wintersportlegende Bjørn Dæhlie, achtvoudig winnaar van goud op de Winterspelen, die wedstrijd won en lange tijd na zijn race Boit opving bij de finish en hem een schouderklop gaf. Dat maakte blijkbaar ook veel indruk op Boit. Hij werd later vader van een zoon die hij Dæhlie noemde."

"Als verslaggever zoek je naar bijzondere verhalen. De Britse schansspringer Eddie Edwards, Eddie the Eagle, was er één tijdens de Spelen van 1988 in Calgary. Hij kreeg ontzettend veel aandacht, maar allesbehalve door zijn kwaliteiten op de schans. De andere schansspringers zaten daardoor ook niet op hem te wachten. Groot-Brittannië en het IOC namen toen maatregelen om toekomstige Eddie the Eagles te voorkomen. Toch blijft het mooi om te zien dat elke atleet vanuit een bepaalde passie voor hun sport op de Spelen terechtgekomen is. Deelnemen aan de Spelen blijft een bijzondere belevenis, ook zonder uitzicht op medailles."