Michel Wuyts over eerste 'echte' klassieker Milaan - San Remo

“Het is de editie van 1967. Dat komt vooral door Eddy Merckx. Hij werd maar een paar kilometer bij mijn geboorteplaats vandaan geboren, daardoor was ik groot fan van hem.”

“Eddy was destijds tweeëntwintig jaar oud. Meteen vanaf het begin van de koers zat hij vooraan, samen met zijn Italiaanse leeftijdsgenoot Gianni Motta. Ze reden samen weg op de Capo Berta, dat kon toen nog, het was het mooiste wat ik, tien jaar oud, mij als wielerfan kon wensen. Merckx was sterker, hij wilde Motta er op de Poggio afrijden, maar werd afgesneden door een motard en een auto. Van schrik hield Merckx zijn trappers stil. De hel!”

Finale niet gezien

“Alles wat ik nog kon doen was dat Merckx, inmiddels met drie Italianen in zijn wiel, nog een wonder kon verrichten. Ze reden met zijn vieren San Remo in en ik zie hoe Eddy op kop gaat rijden. Ik dacht dat het zelfmoord was, maar hij bleef maar op kop rijden. Tot aan de streep. Eddy Merckx won voor de tweede keer La Primavera!”

“Ik was pas twintig minuten later blij, want ik heb hem nooit live over de finish zien rijden. Het was TE spannend. Een kilometer voor de finish liep ik weg en sloot mijzelf op in de wc. Net zolang tot dat mijn moeder op de deur klopte om mij te vertellen dat Merckx gewonnen had. Die overwinning was het begin van een geweldige periode in mijn nog jonge leven.”