Oh, Champs-Élysées: Abdoezjaparov, de kamikazesprinter die tegen een opblaasbare colafles botste
- Nieuws
- Oh, Champs-Élysées: Abdoezjaparov, de kamikazesprinter die tegen een opblaasbare colafles botste
Voor het eerst sinds 1975 eindigt de Tour de France dit jaar niet op de Champs-Élysées. Welke bijzondere verhalen schuilen er achter de straat waar iedere wielrenner van droomt? In Oh, Champs-Élysées leer je over de historie van de Avenue des Champs-Élysées. Vandaag: Djamolidin Abdoezjaparov, de kamikazesprinter uit Oezbekistan die in 1991 in winnende positie in volle vaart tegen een opblaasbare colafles botste.
Video niet beschikbaar
"Extraordinaire", roept de Franse commentator van dienst luid door de microfoon. Het is 28 juli 1991, 33 touredities geleden, en voor de ogen van de commentator voltrekt zich, op de kasseien van de Champs-Élysées, een ware sprintramp. "Terrible!"
Hoofdrolspeler in die sprintramp is Djamolidin Abdoezjaparov, renner van Carrera, die in winnende positie in volle vaart op een grote, opblaasbare colafles botst. Een vreselijke valpartij was het gevolg. Het ongeluk leverde de Oezbeek, inmiddels 60 jaar oud, de bijnaam kamikazesprinter op. Zijn valpartij weerhield hem er overigens niet van dat jaar de groene trui te winnen, iets wat hij in de jaren daarna nog twee keer voor elkaar kreeg.
Bizarre slotfase
De Nederlandse sprinter Wiebren Veenstra reed in die sprint vlak achter Abdoezjaparov. Het is lang geleden dat de oud-wielrenner naar de beelden van die iconische Abdoezjaparov-crash heeft gekeken, maar 33 jaar later blikt hij alsnog terug op die bizarre slotfase.
"Achteraf denk ik: man, dat kun je niet eens overleven. Met zeventig kilometer per uur tegen een muur aanrijden, dat is bijna niet te bevatten." Veenstra reed er vlak achter, maar kon een uitglijder ontwijken. "Het was echt heel dichtbij, maar ik was behendig in grote groepen. Het was op dat moment puur: overleven en de valpartij ontwijken."
Achteraf denk ik: man, dat kun je niet eens overleven
Dat lukte dus, maar Veenstra had in die slotfase zelf ook te maken met pech. "Twee ronden voor het einde kreeg ik een stuk plastic in mijn achterste tandwiel", legt hij uit. "Alles wees erop dat het zou eindigen in een massasprint, maar ik durfde op dat moment niet van versnelling te wisselen vanwege de hoge snelheid. Dan was het einde oefening geweest, dacht ik."
Overweldigend
"De Champs-Élysées oprijden is overweldigend, maar je moet niet onderschatten dat je met 60, 65 kilometer per uur je rondjes rijdt." Veenstra poogde er nog wat van te maken, maar kwam in de sprint niet verder dan de dertiende plek.
"Ik was toen 23", zegt Veenstra. "Dan sta je heel anders in het leven. Nu zie ik veel meer gevaren, toen nog helemaal niet. Niemand niet, overigens." Lachend: "Volgens mij reden wij ook nog eens zonder helm. Moet je nagaan."
Abonneer je op onze wekelijkse nieuwsbrief!
Elke zaterdag het beste van NPO Radio 1 in jouw mailbox.