Zilveren zwemmer Kamminga aast al op goud: 'Peaty zeker weten een beetje bang'

In de nacht van zaterdag op zondag spraken RadiOlympia-presentatoren Wouter Bouwman en Suse van Kleef met Kamminga, die nog in het olympisch dorp verblijft en maandagochtend terugkeert naar Nederland. "Waar de zilveren medailles zijn? Die liggen veilig op mijn kamer achter slot en grendel. Die zijn loodzwaar, als ik daar de hele dag mee moet rondlopen... Ik laat de medailles zien als in Nederland ben. Ik kijk ernaar uit om familie en vrienden weer te zien", aldus Kamminga.

Alle pijn weg

De zwemmer wilde zijn doelen voor de Spelen vooraf niet wereldkundig maken. "Maar die doelen zijn nu zeker behaald: het podium halen. Winnen was bijna onmogelijk, dan moest er wel heel veel gebeuren. Nu ga ik met twee keer zilver naar huis na mijn eerste Spelen. Ik ben echt boven mezelf uitgestoken. Ik deed wat ik moest en wilde doen. Ik heb ervan genoten. Mijn Spelen zijn zeker geslaagd, met een uitroepteken erachter en slingers eromheen."

Kamminga voelt nu dat zijn lichaam moet herstellen. "Het lichaam merkt wel dat er acht races in zitten. Vooral bij die laatste estafette moest het echt uit het diepste van mijn kleine teen komen. Dat was ook zo bij die 200 meter. Ik ging er heel hard voor en het deed heel veel pijn, maar als je dan aantikt en je ziet dat je zilver hebt gewonnen dan is alle pijn weg."

Niet bang

Op de vraag van Suse van Kleef wat zijn prestaties in Tokio voor de toekomst beloven, antwoordt Kamminga vol overtuiging: "Veel moois. Zilver was voor nu het maximaal haalbare, maar ik heb laten zien dat er nog meer in zit. Of Adam Peaty al een beetje bang is voor mij? Zeker weten. Als je de ontlading bij hem zag toen hij de 100 meter schoolslag won. Er kwam veel emotie uit. Hij heeft toch met zenuwen rondgelopen in de afgelopen maanden. Zijn coach heeft hem flink aangejaagd. Ze zien mij komen. Hopelijk haal ik hem volgende keer in."

Kamminga had voor de finale van de 100 meter schoolslag nog een soort stare down met wereldrecordhouder Peaty, die even later als snelste aantikte en goud won. "Als ik naar het startblok ga, bestaat de rest niet. En dat heeft hij ook. Je gunt elkaar 0,0 en je wil die ander helemaal kapot maken. Ik ben niet bang voor Peaty. De rest had zich al vooraf neergelegd bij zijn winst. Ik dacht: ik ga ervoor strijden. En als ik uiteindelijk met zilver naar huis ga is dat ook winst voor mij. Misschien deed hij het bewust om zichzelf meer op te laden. Ik dacht precies hetzelfde."

Kippenvelmoment

In het olympisch dorp kreeg Kamminga twee keer een staande ovatie van andere Nederlandse olympiërs die op hun balkon gingen staan. "De omgekeerde balkonscène voor de medaillewinnaars is geniaal bedacht. Dat is toch nog een kippenvolmoment. Je voelt de waardering voor elkaar en dat werk inspirerend. Je leeft toch een beetje als een kluizenaar in het olympisch dorp. Ik zat veel op mijn kamer en kwam er alleen af om te eten en te zwemmen", besluit Kamminga.