'Iedereen neemt zijn geloof mee de politiek in'

Dweilen met de kraan dicht

Ceder was nog maar net afgestudeerd toen de politiek al lonkte. Hij werd fractievoorzitter voor zijn partij en kwam in de gemeenteraad van Amsterdam. Twee jaar geleden stapte hij weer over, toen naar de landelijke politiek. Hij leverde zijn toga in en nam plaats op een van de vijf Kamerzetels van de ChristenUnie. Die overgang van de gemeenteraad naar de Tweede Kamer was best wennen. “Naast m’n werk als gemeenteraadslid werkte ik ook nog als advocaat met een eigen praktijk. Bij de overstap naar de Tweede Kamer was ik ineens voltijd politicus. Ik had niet alleen onderwerpen op m’n bord van plekken die ik kende, het ging over het hele land. Daardoor heb ik mij de afgelopen twee jaar meer moeten verdiepen in dossiers. Dat is een hele omslag geweest. Tegelijkertijd is het leuk om in Den Haag echt dingen te kunnen fixen die wat mij betreft anders moeten.”

Inmiddels voelt Ceder zich helemaal thuis in de Tweede Kamer. Hij staat op het punt om een wetsvoorstel in te dienen die de incasso-industrie moet hervormen. Daar ziet hij nog veel misstanden. “Er zijn heel veel mensen die in de schulden raken, niet alleen door het hoofdbedrag dat ze lenen, maar ook door alle kosten die daarbovenop komen zoals incassokosten en deurwaarderskosten. Dat loopt steeds op en zo is er een hele industrie om mensen met schulden heen ontstaan.”

Via ‘afterpay’ en andere vormen van ‘op de pof kopen’ verdienen bedrijven miljarden aan relatief kleine bedragen. “40% van de omzet van zulke partijen zit hem in de betalingen die ze ontvangen voor latere betalingen. Dus er zit een verdienmodel achter. Ik denk dat het belangrijk is dat we een overheid hebben die mensen beschermt, ook tegen bedrijven die nu misbruik maken van de wetgeving. Daar heb ik al als advocaat in de rechtbank voor gestreden en dat doe ik nu nog steeds”.

Toch is hij niet in de advocatuur gebleven. “Ik heb ook heel vaak personen niet kunnen helpen, omdat de wet nou eenmaal is wat ze is: onrechtvaardig en onmenselijk. Dat stoorde mij, ik was aan het dweilen met de kraan open. Eigenlijk wil ik die kraan dichtdraaien en dat kan alleen door het beleid te veranderen.”

Er voor iedereen zijn

De volksvertegenwoordiger kon als christen het CDA of de SGP kiezen, maar de ChristenUnie was voor hem toch een logischer keuze. “Toen ik stage liep bij de ChristenUnie klikte het. Er is ook wel echt een verschil tussen de christelijke partijen. De ChristenUnie ziet christenen van verschillende vormen en maten als inspiratie om politiek te bedrijven. Hoe kunnen we de wereld wat mooier, warmhartiger en menselijker maken, vragen we ons af. Wij geloven vanuit het christendom dat we moeten opkomen voor de kwetsbaren, de daklozen, de vluchtelingen, de verslaafden; noem het maar op. Of je nou in God gelooft, in ‘iets’ of zelfs in ‘niets’ en dus atheïst bent: iedereen neemt zijn geloof mee in de politiek. Als lid van de ChristenUnie benoem ik het alleen wat preciezer. Mijn geloofsovertuigingen meenemen in de politiek betekent voor mij het besef hebben dat alle mensen gecreëerd zijn om er te mogen zijn.”

Hierdoor merkt Ceder dat hij ook anders naar de problemen in de samenleving kijkt. De vluchtelingenproblematiek bijvoorbeeld. “We kunnen het ons niet veroorloven om daarvan weg te kijken. Het gaat over mensen die vluchten voor oorlog en geweld, die bij ons aankloppen. Een van de waarden die ik geleerd heb is dat je je inspant om iemand die kleren nodig heeft, daarvan te voorzien. Hetzelfde geldt voor mensen die vluchten. Die probeer je op te vangen. Maar de helft van de gemeentes in dit land vangt asielzoekers niet op, niet vrijwillig. De ChristenUnie vindt dat de opvang eerlijk verspreid moet worden, omdat de nood zo hoog is. Als elke gemeente besluit om een handjevol mensen op te vangen dan is er helemaal geen probleem meer.”