De marsmannetjes van Elon Musk

Er waren nog wat schoonheidsfoutjes te ontdekken, waaronder een middelste deel dat weigerde netjes op het lanceerplatform terug te keren en met 480 km/uur zich in het water boorde. De andere twee delen landden overigens keurig op de aangewezen plek. Dat deze Falcon Heavy Rocket een rode Tesla Roadster in een baan om de aarde bracht, zij Elon vergeven. Eventuele buitenaardse bezoekers worden nu getrakteerd op 'Space Oddity' van David Bowie, dat uit de speakers van de gelanceerde Tesla schalt.

De keuze voor de Tesla Roadster en ‘Space Oddity’ deed mij even wegglijden in een vrije mijmering over het bestaan van buitenaards leven. Nu twijfel ik niet aan het bestaan van intelligent leven ergens in onze kosmos, en zelfs in onze eigen Melkweg. Wetenschappers hebben al keer op keer berekend dat van de 50 miljard planeten in onze Melkweg er 500 miljoen in de zogenaamde ‘leefbare zone’ bevinden. Op deze planeten zou leven zich kunnen ontwikkelen, en dan laten we even buiten beschouwing dat er wellicht ‘leven’ bestaat dat wij in het geheel niet kennen en zich weet te handhaven in gasgiganten.

Intelligent leven?

Het zou toch absurd zijn aan te nemen dat ‘wij’ de enige intelligente wezens in onze Melkweg zijn als er nog 499.999.999 andere planten over zijn die ook leefbaar zijn. De vraag die zich dan natuurlijk opdringt, waarom hebben we daar nooit iets van gemerkt? Als er intelligent leven bestaat elders in de Melkweg, dan zouden ‘ze’ al toch lang iets van zich moeten hebben laten horen? We schieten om de haverklap raketten af en zenden al sinds decennia radioberichten het heelal in. Waarom krijgen we geen antwoord? Daar kunnen drie redenen voor zijn.

1. De mensheid is door een onmetelijk dom toeval het eerste volk dat de grens van de eigen planeet doorbreekt. Dat zou een enorme prestatie zijn: de mensheid als galactische avant-garde, maar de kans lijkt me bijzonder klein en bovendien getuigen van een arrogantie die ons mensen wel eigen is, maar niet per se de beste manier is om je op een universeel niveau te presenteren.
2. Een andere optie is dat er ook, misschien vele, volkeren out there zijn die ook raketjes afschieten en zich dezelfde vragen stellen als wij. Maar in het heelal zijn de afstanden dusdanig schrikbarend groot dat de afstand tussen twee ruimtevarende volkeren te groot is voor welk contact dan ook. Een van die volkeren moet eerst het probleem van de lichtsnelheid oplossen. Zodra die grens wordt doorbroken, is echt contact mogelijk.
3. De derde optie is dat we al lang in de smiezen gehouden worden door buitenaardse beschavingen, maar dat zij in hun galactische wijsheid besloten hebben geen contact met ons op te nemen en vooral zichzelf voor ons verborgen houden. Je bemoeit je immers niet met de natuurlijke ontwikkeling van primitievere soorten. Ik kan me dat best voorstellen. Komt er een alien naar de aarde, vangt hij onze televisie- en internetsignalen op. 24 uur lang kijkt deze bezoeker van ver programma’s als Lubach op zondag en Ik vertrek, luistert hij naar hits van rapper Boef en Gerard Joling, ziet hij de wereld verdrinken in afval, stikken in verontreiniging, en uit elkaar klappen door dreigende atoomoorlogen. Ik zou ook rechtsomkeert maken en vooral doen alsof ik er nooit geweest ben.

De mens is nog steeds een primitief wezen, in galactisch perspectief slechts één microseconde verwijderd van zijn aapachtige voorvaderen. We zijn er nog lang niet, maar we komen er wel, bij die sterren, misschien als eerste, misschien om te ontdekken dat het heelal vol zit met intelligent leven. Als we onszelf voor die tijd niet naar een nieuw stenen tijdperk bombarderen.

Cultuurtheoloog Frank G. Bosman is commentator bij Dit is de Dag