Heel Poligny leeft toe naar de Tour

Waar het straatbeeld in Poligny normaliter wordt gedomineerd door afbeeldingen van reuzen-kazen en gevels van fromageries kleurt het stadje nu geel en groen. Voor het eerst in de geschiedenis mag Poligny de Tour verwelkomen als finishplaats. Veel mooier natuurlijk dan die twee keer in de jaren 30 van de vorige eeuw. Toen deed de Ronde Poligny aan als doorkomst-stad. Maar doorkomen en aankomen, dat zijn twee verschillende werelden.

En dus pakt Poligny uit voor de komst van de Tour. Creativiteit vier hoogtij, en dat gebeurt op macro- en op micro-niveau. De vlaggenhemel op het centrale plein is imposant, net als de collage van honderden kindertekeningen in een tunnel, gemaakt door leerlingen van de basisschool.

Maar de trots van Poligny is ook terug te zien in de decoraties die inwoners op eigen houtje hebben bevestigd aan hun woningen of in de tuinen. Een simpel gele fiets, gemaakt van karton en opgeleukt met papieren bloemen. Een wit laken met daarop een fiets en een gebergte getekend. Een wiel met kleurrijke rozetten. Een rij vélo’s bevestigd op een schuin dak. Iedereen draagt zo zijn steentje bij.

Langs een bocht bij het parcours zitten de bewoners van een verzorgingshuis. Ouden van dagen, sommigen zitten in een rolstoel en worden door verzorgsters naar hun plek gereden. Gezamenlijk beleven ze met een glaasje in de hand de voorpret, uren voordat de coureurs langs komen razen.

Aan de overkant van de weg prijkt een prachtig kunstwerk. Het lijkt op een schilderij van een renner, rijdend in het geel, zo te zien vol in de afdaling. Het bevat tal van details: zonnebloemen, korenvelden. Een nadere bestudering leert dat er geen verf aan te pas is gekomen: de beeltenis is gemaakt van textiel, in bonte kleuren.

"Mooi hè", zegt een van de verzorgsters als ze mij bewonderend ziet kijken. "Dat hebben deze mensen gemaakt." De oude dame naast haar knikt instemmend. Het tafereel ontroert mij. Van basisschool-leerlingen tot bejaarde mensen, die aan een rolstoel zijn gebonden: ze zijn allemaal even blij en trots dat de Tour hún Poligny aandoet.