Politici moeten kiezen in zaak Fawaz

Ze stonden met z’n allen op een rij voor het pissoir deze week, zoals de rij microfoons in de Tweede Kamer informeel wel wordt genoemd. Boze Kamerleden die te hoop liepen tegen minister Grapperhaus van Justitie. Grapperhaus had zojuist betoogd dat hij niets kon ondernemen tegen imam Fawaz Jneid. Die had zich kritisch had uitgelaten over het geloof van burgemeester Aboutaleb van Rotterdam. Hij noemde hem een fopmoslim, een huichelaar.

Aanleiding voor die uithaal naar de burgemeester van Rotterdam, was het interview dat Aboutaleb kort voor Kerst aan Dit is de Dag gaf, het interview waarin hij stelde dat 'iedere moslim een beetje salafist is’. Terwijl tal van moskeeën Aboutaleb steunden in die opvatting, betoogde Fawaz het tegendeel: Aboutaleb is een fopmoslim – en zeker geen salafist.

Het gevolg: de beveiliging van Aboutaleb moest worden opschroefd. Want als iemand als Fawaz Aboutaleb (min of meer) afvallig noemt, dan kan dat voor geradicaliseerde moslims aanleiding zijn de burgemeester een kopje kleiner te maken.

Ik weet niet of het waar is, dat van die opgeschroefde beveiliging. Ik hoop het niet, maar ik kan natuurlijk niet uitsluiten dat het nodig is. En dat voelt niet goed. De meeste interviewers, ik dus ook, vinden het leuk als er wat reuring ontstaat over een door hen gehouden vraaggesprek. Wat je absoluut niet wilt, is dat een geinterviewde mede door jouw toedoen fysiek wordt bedreigd. En dat lijkt hier het geval. Heel naar, vind ik dat.

Als er mensen zijn die Aboutaleb bedreigen naar aanleiding van zijn uitlatingen in Dit is de Dag of naar aanleiding van de opmerkingen van Fawaz, is dat een grote schande. Overigens sluit ik niet uit dat imam Fawaz dat met me eens is.

Toevallig interviewde ik hem vorig jaar ook, voor het programma Tijs en de ramadan, juist ook over de ernst van afvalligheid binnen de islam. Ja, in sommige gevallen staat in de islam op afvalligheid de doodstraf volgens Fawaz. Maar niet hier, niet nu, niet door individuen, maar na een in zijn ogen zorgvuldig proces door een islamitische rechter.

Geen misverstand: ik vind het een verschrikkelijke opvatting. Echt bizar, dat een mens denkt te kunnen beslissen over het leven van een ander, omdat die iets gelooft wat jij niet gelooft. Dat heb ik Fawaz ook verteld. Tegelijkertijd vind ik dat hij die opvatting mag hebben en mag uiten.

Terug naar het pissoir: de Tweede Kamer denkt daar, tamelijk massaal, anders over. Deze man moet de mond gesnoerd worden, zo werd deze week tijdens het vragenuur duidelijk. Alsnog voor de rechter brengen vanwege zijn uitspraken, zo riep een deel van de Kamer hardop. Terwijl er geen serieuze jurist te vinden is die gelooft dat zo’n rechtszaak leidt tot een veroordeling van Fawaz. Hoe zou een rechter ook kunnen? Als je iemand geen fopmoslim meer mag noemen, dan ook geen nepchristen, geen nepsocialist of een fop-Ajacied. Dat lijkt me onzin.

De politiek moet kiezen: of ze gunnen Fawaz dezelfde vrijheid als ieder ander en dan mag hij Aboutaleb een fopmoslim en een afvallige noemen. Of Den Haag vindt echt dat het iets heel anders is om iemand een fopmoslim te noemen, dan een fopchristen of een nepsocialist. Maar dan moet je consequent zijn: pas de wet dan zodanig aan dat voor moslims andere regels gelden dan voor anders- of niet-gelovigen. Eerlijk gezegd ken ik geen politicus die dat wil. Of toch, één: Geert Wilders…