Erik van Muiswinkel: Ik ben geen natuurman

Daar komt ie weer: ik ben geen natuurman! Ik ben van de stad, de gebouwen, de horeca, de mensen. Niet van de bossen, de zee en de dieren. Dat betekent niet dat ik ze niet geweldig vind.

Maar de natuur is juist TE geweldig. Te groot, te machtig, daar kan ik niet tegenop. De wind waait me te hard, de zeeën zijn me te diep, de bergen zijn me te hoog, om Jules de Corte te parafraseren. Zelfs als je in het eerste het beste malse Westfriese weiland gaat liggen, word je binnen drie minuten opgevreten door alles wat beweegt. Je wordt geprikt en gestoken door dier en plant, je wordt nat terwijl je geen water ziet, de natuur verdraagt jou daar niet in je 21ste eeuwse omhulseltje.

Het grootste punt is natuurlijk dat wij onzelf daverend voor de gek houden: wij zijn honderd procent deel van die natuur. We zijn zelf dieren, met vrij aparte eigenschappen. We zijn langzaam, halfblind, ruiken niks, we zijn onhandig en kwetsbaar vergeleken met de meeste andere zoogdieren.

We vliegen vrij slecht, we worden bij t minste geringste ziek, we vechten idioot veel onder mekaar en we krijgen geen flinke nesten jongen, het is een absoluut godswonder dat we er nog zijn. Dat is het ook echt: er is een bottleneck in onze geschiedenis geweest, eergisteren op de geologische tijdschaal, dat er nog maar 70.000 Homini Sapientes over waren. En geen neushoorn die toen actie voor ons voerde, denk dat maar niet.

Maar goed, we hebben dus die hersens... Onze kleine hersentjes om Johnny van Doorn te parafraseren, en dus hebben we vliegtuigen en penicilline en de Verenigde Naties, je weet niet wat erger is.

En de meest recente grote illusie die onze hersens ons voorspiegelen, na de successen van het christendom, de Islam en de homeopathie, dat is nota bene een wetenschappelijk onderbouwd waanidee: die hersens maken ons nu wijs dat wij een klimaatprobleem hebben. Dat wij de planeet, Mama Gaia, en haar ecosystemen bedreigen door onze overbevolking en CO2 uitstoot, dat wij het klimaat veranderen en dus weer terug zouden moeten veranderen.

Ik ben geen klimaatscepticus: als de wetenschap zegt dat door onze CO2-uitstoot dit en dat gaat gebeuren, [en dat zegt ze overigens omkleed met 1000 mitsen en maren, als je in ieder alarmerend artikel wat hierover gaat de eventuelen, waarschijnlijks, vermoedelijks en naarschattings geel maakt, hou je geen wit meer over] maar wat ik zeggen wil: als zij dat zeggen is het vast wel zo.

Maar dat betekent in het allerergste geval, allicht vermoedelijk helaas dan misschien peut etre, dat er heel veel menselijke doden gaan vallen, en dat onze soort het misschien niet redt tot het jaar 3000. Maar.... dat is een ongelukje dat Moeder Aarde zich overmorgen, namelijk over 1 miljoen jaar, helaas niet meer zal kunnen herinneren. Miljoenen soorten planten en bomen en dieren groeiden, bloeiden en stierven weer uit, hele continenten hebben zich gevormd, ze genoten van het leven onder de zon, en dreven weer uit elkaar tot wat er nu toevallig aan basalten vermicelli op de magmasoep ronddrijft.

Ik roep het van de daken maar mijn linkse vriendjes en vriendinnetjes blijven er boos om worden: Wij kunnen de natuur helemaal niet bedreigen, we zijn net 1 seconde geleden ontsnapt aan de bedreigingen die die onbetrouwbare kutplaneet voor ons in petto had!

Laten we daar trots op zijn, en op onze hersens vertrouwen. Laten we water en lucht schoon zien te houden, laten we de olietroep afbouwen, zwarte piet een ander kleurtje geven, onze kinderen beter onderwijzen, onze eigendommen eerlijker delen. Laten we stoppen met dieren mishandelen en boven alles onze eigen monsterlijke oorlogen staken.

Allemaal nuttiger en belangrijker dan die gretige, apocalyptische, peperdure paniek over het klimaat. Op dit dossier kan ik tot mijn eigen spijt maar 1 ding concluderen voor de komende verkiezingen: Stemt allen PVV!

Erik van Muiswinkel is columnist bij het NPO Radio 1-programma Vroege Vogels