Klankborden over tonic en chocola

Met gevoel voor understatement voegde hij eraan toe dat 'er allerlei politieke stokpaardjes langskomen waar het restaurantbedrijf mee worstelt'. Met andere woorden: ze worden soms knettergek van de politieke bemoei- en regelzucht.

Plastic flesjes

Zo verzette het CDA-Kamerlid Gerda Verburg zich ooit tegen het uitdelen van water in plastic flesjes aan debatterende Kamerleden. Een kan water is ook goed. Maar daarmee verdween ook het bruiswater uit de vergaderzaal. Gevolg: klachten.

De behoefte aan biologische producten zorgt ook voor fricties. Het verdringt de klassieke frisdranken uit het assortiment, waardoor in 2015 het VVD-Kamerlid Helma Nepperus pleitte voor de terugkeer van tonic en bitter lemon. Tijdens een bezoek van haar zus aan ons parlement was deze omissie aan het licht gekomen. Tonic-gate was geboren.

Onaangeroerde, veganistische gerechten

Met zichtbaar genoegen lepelde VVD’er Ziengs nog wat voorbeelden op. Zoals die van de veganistische gerechten, die er per se moesten komen, maar vaak onaangeroerd in de vuilnisbak belanden. En dat gaat weer in tegen de opdracht zo min mogelijk weg te gooien. Ook meende Ziengs gehoord te hebben dat de duurzaam geproduceerde chocolaatjes uit het assortiment gehaald zijn want die waren per stuk verpakt en dat is natuurlijk helemaal fout. De liberaal sloot zijn pleidooi af met wijze woorden: "Dat niet op elke wens een passend antwoord te vinden is".

Denk daar ook eens aan als de belastingdienst, het UWV of de Sociale Verzekeringsbank weer eens onder vuur liggen. De Kamer schiet, zeker na een schokkend rapport, een ernstig incident of ander geblunder, steevast in de regelreflex. Met als gevolg een batterij nieuwe regelgeving waarmee de vorige oorlog dient te worden gewonnen. In sommige gevallen vormen die goedbedoelde nieuwe regels zelfs de basis voor een volgend incident. Gelukkig is iedereen dan weer 'geschokt' en/of 'verbijsterd' en blijkt het geheugen kort.

Micromanagen

Heel soms zijn er ook dagen van wijsheid. Dan roept een Kamerlid: "We moeten terughoudend zijn, niet micromanagen en niet op de stoel van de minister gaan zitten". Helaas overwint de regelreflex het doorgaans van de rust en de rede. De blinde vlek voor de eigen bijdrage van de politiek aan bestuurlijke missers, blunders en nalatigheid is evident. Uitvoeringsorganisaties worden ineens overladen met nieuwe taken, geconfronteerd met bezuinigingen, moeten fuseren of worden juist opgeknipt. Ja, en dan gaat er weleens iets mis. Heel vreemd. Natuurlijk zitten er af en toe ook een of meerdere pannenkoeken in de bestuurskamer van zo'n bureaucratisch construct. Maar meestal niet.

En dan komt het dus; wetgeving, een circulaire, een nieuw instrumentarium of een verandertraject. Niets doen is echter nooit een optie. Als de publicitaire vrachtwagen al drie keer over zo'n uitvoeringsorganisatie is heen gereden, volgt soms de nuance. Dat de politiek met zijn wisselende wensen en budgetten de kwaliteit van de dienstverlening uitgehold heeft. Ziengs stelde overigens voor om een clubje Kamerleden eens te laten 'klankborden' met de restaurantmedewerkers om wensen en haalbaarheid meer in balans te brengen. Wat een tof idee. Praat eens met uitvoerders van beleid. Zodra de klankbordgroep in het leven is geroepen, hoort u van me. Dit kan nog weleens heel groot worden.

Over Joost Vullings

Joost Vullings is politiek commentator voor EenVandaag op radio en televisie. Iedere dinsdag beschouwt hij de politieke ontwikkelingen in Den Haag en in de rest van het land.