Hoog tijd voor een eigen onderzoek naar de Russen

Nee, nee en nog eens nee, klinkt het in het Britse Lagerhuis. De Britten weten dondersgoed wat ze niet willen. Hoe een Brexit er wel uit moet zien blijft een raadsel. De consternatie is compleet. Met angstige ogen kijken politici elkaar angstig en verward aan terwijl ze het land in slowmotion een ravijn in duwen.

Ondertussen draait aan de andere kant van de oceaan Circus Trump nog op volle toeren. Het langverwachte rapport van aanklager Mueller is uit. Daarin staat duidelijk dat Rusland zich enthousiast met de verkiezing van de huidige president bemoeid heeft. In het publieke debat, dat tot een totale stammenstrijd verworden is, komen politici en journalisten niet verder dan over en weer vingerwijzen. Vergeten wordt om kwaad naar de grote boosdoener, Rusland, te kijken.

Lessen trekken

Nederland en eigenlijk heel Europa zouden daar lessen uit moeten trekken. We zien hoe twee landen zich in een vloek en een zucht in totale chaos hebben gestort. Beide na stembusgangen waarin je wel heel erg je best moet doen om de Russische inmenging niet te zien. In het Verenigd Koninkrijk zijn de aanwijzingen legio, in de VS staat de bemoeienis inmiddels zwart op wit.

Die vaststellingen zijn meer dan interessante trivia. Het zou daarom verstandig zijn als Europa hier lessen uit trekt. Met de verkiezingen van mei voor de deur lijkt het mij niet onverstandig als alle signalen op rood gaan. Natuurlijk is het lief dat bedrijven als Facebook heuse ‘war rooms’ optuigen voor de verkiezingen. Toch helpt het meer als de EU-lidstaten nu zelf de handschoen oppakken.

De afgelopen jaren zijn we murw gestompt met berichten over trollenfabrieken, nepnieuws en inmengingsoperaties. De reactie daarop was vooralsnog de boodschapper aan te pakken door de tech-giganten ter verantwoording te roepen. Nog effectiever is het om de bron aan te pakken. Bijvoorbeeld door nog strengere sancties aan Moskou op te leggen zolang het Kremlin zich met onze zaken bemoeit.

Nederland

Nederland zou wat dat betreft voorop moeten lopen, in Brussel maar ook in Den Haag. Het is eigenlijk ronduit bizar dat we die rol niet al op ons hebben genomen. Het lijkt haast alsof we zijn vergeten dat vorig jaar nog vier Russische spionnen op heterdaad betrapt werden tijdens een clandestiene operatie. Om nog maar te zwijgen over het nepnieuws en de opvallende aanwezigen tijdens het Oekraïne-referendum. Alleen dat laatste lijkt me al meer dan genoeg reden voor een groot parlementair onderzoek naar mogelijke inmenging.

Zo’n onderzoek doe je heus niet zomaar, als stuntje of om Rusland te pesten. Je kunt er namelijk donder op zeggen dat de beschuldigingen over “russofobie” en “paranoia” vanuit het oosten deze kant op worden geslingerd. De toch al moeizame relatie met de kleine man in Moskou zal er in ieder geval niet beter van worden. Terwijl die wel belangrijk is voor de uitlevering van de MH-17 verdachten en onze export.

Toch lijkt het me verstandig om wakker te worden uit de waan dat wij in Nederland en Europa gevrijwaard blijven van de Kremlin kapriolen. Met de twee lichtende voorbeelden in het Westen is een spotlight op het Oosten geen overbodige luxe. Anders lopen we het risico dat Londen en Washington van waarschuwingen in voorbeelden veranderen. Het is dus hoog tijd voor ons eigen onderzoek naar Russische inmenging.

David van der Wilde is politiek redacteur voor De Nieuws BV