Ik zoek een milde maar rechtvaardige straf voor Jeroen Dijsselbloem

En dat terwijl Dijsselbloem zich dit voorjaar opnieuw heeft laten kiezen als Kamerlid, op 15 maart stemden meer dan 50.000 mensen op hem. Dat is bijna een complete Arena gevuld met Dijsselbloemkiezers.

Begin dit jaar interviewde ik Dijsselbloem op NPO Radio 1. Alles wees er toen al op dat de PvdA een grote nederlaag zou lijden. Ik was dan ook verbaasd dat Dijsselbloem opnieuw op de lijst ging staan, want opnieuw vier jaar oppositiekamerlid, ik kon me nauwelijks voorstellen dat hij daar zin in had. Maar hij was stellig. Toen ik even doorprikte zei hij: "Moet ik nu met bloed ondertekenen dat ik vier jaar blijf zitten?" Nou, zo ver wilde ik niet gaan. Hij benadrukte dat hij voor vier jaar op de lijst was gaan staan.

En nu vertrekt hij dus. Niet naar een andere baan, althans niet dat we weten. Nee, gewoon omdat hij er de puf niet meer voor heeft. Dat valt me buitengewoon tegen van Dijsselbloem. Ik bedoel: wij kiezers hebben niet zoveel te zeggen. 1 keer per vier jaar mogen we iets zeggen, door het uitbrengen van onze stem. Als er dan 50.000 mensen zijn die zeggen dat jij hen de komende vier jaar mag vertegenwoordigen, dan kun je het gewoon niet maken om na een paar maanden te zeggen: toch maar niet…

Er is dus alle reden om een snoeihard oordeel uit te spreken: dit is vaandelvlucht, dit is schandalig kiezersbedrog, ga je schamen Jeroen, maak dat je wegkomt, je bent fundamenteel onbetrouwbaar.

Maar ik heb een probleem: het lukt me niet om zo’n column te schrijven.

Daarvoor heb ik de afgelopen 17 jaar te vaak positieve ervaringen met Dijsselbloem opgedaan. In die 17 jaar dat hij in de politiek zit, zit ik in de journalistiek en ik heb hem diverse keren mogen interviewen. En dat was vrijwel altijd de moeite waard. Of het nu ging over de sexualisering van de samenleving, waar hij zich als Kamerlid druk over maakte, of over het onderwijs, of over zijn naar de slagerij vertrokken varkens: Jeroen Dijsselbloem gaf bijna altijd eerlijk antwoord op de vragen die ik stelde, draaide er zelden om heen, maakte af en toe een grap (over Juncker die te veel dronk bijvoorbeeld, in Knevel & Van den Brink) en deed wat hij zei.

Zo beloofde hij na het interview in januari, om voor de verkiezingen in maart nog een keer terug te komen om te praten over integratie en de moeite die de PvdA met dat onderwerp heeft gehad. Hij hield woord en vertelde in dat interview eerlijk dat Pim Fortuyn diepe indruk op hem had gemaakt. Wat je daar verder ook van vindt: dat is openhartig en daarom in hem te prijzen.

Deze wat mij betreft deugende politicus deed deze week iets wat ik echt stom vind: vertrekken, terwijl hij beloofd had dat niet te doen. Maar ik heb geen zin om hem alleen maar te herinneren vanwege die laatste stomme fout. Ik wil hem graag herinneren als een politicus die voor zover ik kan waarnemen normaal is gebleven en leuke, zinnige interviews durfde te geven.

En dus moet er iets gebeuren om die laatste fout weg te poetsen. Dijsselbloem moet iets doen om het goed te maken met die 50.000 kiezers van hem. Voor allemaal een rode roos kopen. Een boek schrijven over zijn Haagse jaren en dat gratis ter beschikking stellen aan die 50.000. Voor ieder van die 50.000 één keer de belastingaangifte invullen. Het kan me niet schelen, als die 50.000 er maar iets aan hebben.

Meneer Dijsselbloem, doe iets. Bedenk iets om het goed te maken met die 50.000. Dan hebben we het verder nergens over en herinneren we u als die hardwerkende politicus die eerlijke, openhartige interviews gaf.

Tijs van den Brink is presentator van Dit is de Dag en voorheen Knevel & Van den Brink