Het buurthuis van Belleville-en-Beaujolais

De entree, geflankeerd door druiventrossen, leidt mij naar een pleintje waarboven vlaggetjes wapperen in alle kleuren van de regenboog. Op het plein zijn wankele bankjes en tafels, van het kaliber Oktober-Feste, geplaatst aangevuld met plastic tuinmeubilair en een bont palet aan parasols.

Het is vooral een komen, en weinig een gaan van mensen. Locals en wielertoeristen beleven hier hun pre-party, wat in de praktijk inhoudt: een snack, een alcoholische versnapering en een geamuseerd gesprek.

De oude baas, met een vettig schort om zijn middel, buigt zich over de drie frituurpannen, die staan te pruttelen. Met een zeef probeert hij stoïcijns alle restjes viezigheid uit de pannen te halen. Stress lijkt op hem geen vat te krijgen, van wachtrijen trekt hij zich niets aan. Hij schept en schept. En af en toe vraagt een dorpsgenoot of hij alles nog onder controle heeft.

De frieten, tweemaal gebakken, voorziet hij van een forse snuf zout om ze daarna ietwat lomp in een plastic bakje te gooien. Hij kijkt wat wantrouwig naar mijn hand. Om het bakje friet te ontvangen, moet ik hem eerst een kartonnen bonnetje -kleur geel- overhandigen. Blauw is dan weer bedoeld voor de hotdog. Daar is zijn vrouw mee belast. Voordat zij de worst in een halve baguette propt, dompelt zij het vlees in een pot met mosterd.

Uiteraard is de wijn in de Beaujolais-streek populair. Voor een euro wordt een borrelglaasje gevuld met rosé, wit of rood. De Slowaken die aan mijn tafel aanschuiven, kijken wat meewarig naar dat tafereel. Alles wat zij uit een borrelglas drinken, bevat méér dan 50 procent alcohol.

Dus gaan zij direct voor een hele fles rosé. Hun trip naar Frankrijk is een vriendenreisje, cadeau gedaan aan de Slowaak die 40 jaar werd. En een mooie gelegenheid om afscheid te nemen van hun nationale held Peter Sagan, die bezig is aan zijn laatste Tour. Zodra de fles rosé geledigd is -en het moet gezegd: de Slowaken hebben het tempo er aardig in- haalt een van de medewerkers de fles op, spoelt hem om en vult ‘m weer tot de flessenhals met wijn.

Even neemt de drukte wat af in de schaduwrijke omgeving. In de tuin zorgen de bomen voor een aangename verkoeling. Als de koploper en de achtervolgende groep in aantocht zijn, haast iedereen zich naar de boarding, vijf meter verderop. Daar krijgen de coureurs een warm welkom.

Maar zodra het peloton is gepasseerd, wordt het weer druk aan de bar, zet de oude baas zijn frituurpannen weer aan, spelen de kinderen in de schaduw van de bomen. En is het leven goed, bij het buurthuis van Belleville-en-Beaujolais.