Dotan bewijst: Nederland is af!

Dotan heeft een legertje internettrollen ingezet om zijn muziek te promoten. Dotan gebruikte dat legertje om collega-artiesten te kunnen uitschelden. Nu is het bedrog uitgekomen. En Dotan probeert wanhopig de schade zo klein mogelijk te houden. Maar Dotan is niet zo handig en maakt het alleen maar erger. En daarom blijven we allemaal over die stoute Dotan doorkletsen. Als kippen zonder kop. Als volk zonder profetie.

Zielig

Eigenlijk vind ik het alleen maar zielig. Zielig voor Dotan. Kennelijk kan je zo aan jezelf twijfelen dat je anderen kapot moet schelden om jezelf goed te vinden. Kennelijk kan je zo’n laag zelfbeeld hebben dat het inschakelen van ’s internets meest gevreesde wapen – trollen – tot een logische mogelijkheid behoort. Kennelijk heb je dan zo weinig kritische mensen meer om je heen, dat je hem wat extra vijanden zou wensen om ‘m scherp te houden.

Dotan is meelijwekkend, een icoon van een verwende generatie wiens tekeningen en andere prutswerkjes altijd werden geprezen. Dotan als de vaandeldrager van een aan keuzestress en opgelegde uniciteit bezwijkende generatie, die bij elke kritiek in elkaar krimpt, om een safe space jengelt, en huilend vraagt om bevestiging. En als die bevestiging uitblijft, zijn de gevolgen desastreus. Vooral voor het eigen psychische welbevinden trouwens.

Wonderdokter

Daarnaast: wat doet Dotan nu anders dan de artiesten voor hem? Alsof vroeger beginnende bands en popartiesten niet zelf hun singletjes opkochten of hun vrienden opdracht gaven dat te doen. Alsof bij nieuwe platen van Doe Maar en De Kast ‘fans’ van de bandjes niet en masse geheel en al vrijwillig, spontaan en onbetaald de radiostudio’s bestookten met kaartjes met daarop tranentrekkende smeekbedes om vooral nog meer van deze goddelijke muziek te draaien.

Dotan zette in deze tactiek gewoon één stap extra: hij verzon niet bestaande mensen met niet-bestaande problemen die dan door de Grote Dotan grootmoedig in de liefdevolle armen gesloten kon worden. Hij lijkt op de wonderdokter uit Lucky Luke: een sjacheraar levert een smerig, niet-werkend geneesmiddel tegen builen, ongesteldheid, bekkenbreuken en hersenkoorts. Hij laat een verlamde op het podium hijsen die spontaan geneest en dansend zijn debuut maakt. En de sjacheraar kan zijn zooi verkopen aan goedgelovige klanten.

Prioriteiten

Maar het meest ben ik bedroef om Nederland. Nederland, beste lezers van NPORadio1.nl, is AF. We hebben geen problemen meer over, alle uitdagingen zijn aangegaan en overwonnen. We hebben niets meer om voor te strijden, geen vooruitgang meer te boeken, geen bergen meer te verzetten.

In Syrië zet een wrede dictator gifgas in tegen zijn eigen bevolking, maar wij hebben niets beters te doen dan te zeiken over een tweederangs artiest van eigen bodem. In Israël en Palestina schieten, stompen en slaan mensen elkaar dood over het bezit van twee kilometer heilige stad meer of minder, maar in Nederland slaan we elkaar de kop in over het wel of niet bijvoederen van de Grote Grazers op de Oostvaardersplassen.

Dotans spiegel

In Amerika en Korea staan twee verwende kinderen aan de knoppen van honderden atoomraketten, maar wij weten nergens anders over te zeuren dan een legertje internettrollen die lelijk dingen roept over andere Nederlandse artiesten. Er staan 1 miljard mensen op het punt om van huis en haard verdreven te worden vanwege oorlog, armoede en rammelhonger, en wij discussiëren of een Nederlandse autocoureur wel genoeg bewegingsruimte krijgt binnen een door energiedranken gedreven team.

Dotan is zielig. Vooral voor zichzelf. Hij kan zichzelf niet meer aankijken in de spiegel, zo lijkt het. Maar als Nederland in alle eerlijkheid in Dotans spiegel kijkt, zien we een verwend, ingekakt, burgerlijk trollenland dat eens serieus naar zijn prioriteiten in het leven zou moeten kijken. Serieus mensen, serieus.