Column | Annabel Nanninga over burn-out onder studenten

Psychologische hulp omdat je het studentenleven niet aan kan. Echt? Moet ik dan écht hoofdschuddend mopperen over ‘de jeugd van tegenwoordig’? Ik vrees van wel. Steeds meer studenten kampen volgens het ISO (Interstedelijk Studenten Overleg) met een burn-out en de wachttijd voor hulpverlening is te lang.

Een burn-out in je studententijd. Je zou ze bijna échte problemen gunnen.

Als je zo hard moet studeren dat je er psychologisch van omvalt, zit je misschien een niveautje te hoog. Probeer eens een leuke pretstudie of ga een niveau lager studeren. Van uni naar hbo, van hbo naar iets meer beroeps- of praktijkgericht.

Als jonge twintigers opgerold in een balletje huilend en heen en weer wiegend op de sofa van een therapeut moeten liggen, is er toch iets mis met die generatie. Veel meer verantwoordelijkheden dan studeren en bijbaan heb je op die leeftijd niet. Al het andere (zuipen, sporten, hobby’s) is optioneel en kan je schrappen als je te moe bent. Nou ja, zuipen niet. Kom op, je bent nu nog jong en mooi en kan na 9 liter bier en 3 uur slaap prima functioneren.

Mooie tijden waren dat. Ik had toen ik begin twintig was twee kleine kinderen en benutte die gezegende twintiger-veerkracht (die gaat vanaf je zes-, zevenentwintigste abrupt weg kinders, geniet er van nu je nog kan) dubbel. Ik had geen last van de gebroken nachten waar dertiger-ouders altijd over janken én ik kon prima – en nagenoeg katerloos zo nu en dan – een nachtje tanken en dóór naar het werk.

Wat mij brengt op het volgende: als de jeunesse dorée nu al klappertandend van de stress de wachtlijsten van de geestelijke gezondheidszorg bestormt, omdat ze, nou ja, like, totally niet chill zijn met mega veel colleges en de entreeweek en de roeiclub en de wekelijkse Huis-etentjes en een gala en huuuuu…! Hoe moet dat dan in godsherejezusnaam als deze paniekpuppies écht aan de bak moeten met banen, gezinnen, zorgtaken en de tegenslagen des levens waar niemand aan ontsnapt?

Ik houd mijn hart vast. Ik mag hopen dat die therapeuten geen zakdoekjes geven en begrijpend knikken, maar zo hier en daar een welgemikte schop onder een millenniaal-hol uitdelen. De studenten met onderliggende trauma’s of andere (mentale) problematiek niet te na gesproken natuurlijk. Maar een generatie die in het ei al opgebrand is, misschien moeten we daar niet te veel aan toegeven.

Mijn studerende kind legde me vandaag toevallig uit wat de termen ‘shinen’ en ‘lit’ betekenen. Vlammen is niet altijd opbranden. En nou, hop! Richt die microscoop niet op je eigen navel en ga iets onverstandigs doen. Je bent maar één keer jong.

Debat over burn-out onder studenten

Het ISO wil dat onderwijsinstellingen hun verantwoordelijkheden pakken: zorgen dat studenten met een burn-out sneller geholpen worden. Ligt die verantwoordelijkheid voor zorg wel bij de hogescholen en universiteiten? Studenten en onderwijsexperts gaan live in debat hierover in het debatprogramma Kwesties (NTR). Vanavond om 20.00 uur op NPO Radio 1.

Wilt u ook meediscussiëren? Stuur dan een bericht via de NPO Radio 1-app of reageer op de Facebook-pagina van Kwesties. Lees ook meer over de speciale onderwijsweek: 'NPO Radio 1 bij de les'.

Annabel Nanninga is freelance verslaggever, opiniemaker en columnist voor onder andere ThePostOnline, RTL Z, Powned en Veronica Magazine.