'De oorlog tegen de seksuele revolutie is aan een opmars bezig'

Bezit van de samenleving

Volgens het Amerikaanse hooggerechtshof is wat ontspruit in het lichaam van een vrouw niet slechts van de vrouw, maar deels bezit van de samenleving en daaruit voortvloeiend heeft de overheid er iets over te zeggen.

De hoge rechters gezeteld in Washington bestaande uit zes mannen en drie vrouwen hebben deze week het machtswoord gesproken. Het federale recht op abortus is na vijftig jaar teruggedraaid, wat betekent dat meer dan dertien staten het recht op abortus meteen afschaffen. De vrouw is onbekwaam verklaard.

Wanneer de vrouw nergens terecht kan

Een vrouw wordt zwanger. Gewenst? Prachtig. Ongewenst? Minder prachtig. Een vrouw wikt en weegt. En voelt. De vrouw beslist om de zwangerschap te beëindigen. Dat gebeurt na een kort innerlijk beraad. Het gebeurt met hete tranen. We zullen het niet weten. We weten niet wat er speelt. We hoeven niet te weten wat er speelt. Maar de gevolgen wanneer de vrouw nergens terecht kan om een ingreep te plegen zijn groot. Lees de roman Het Voorval van de Franse auteur Annie Ernaux maar.

Ze onderging als jonge vrouw een clandestiene abortus omdat het in Frankrijk tot 1975 bij wet verboden was. De eenzaamheid, wanhoop en schaamte die ze voelt bij haar zoektocht naar verlossing gaan door merg en been. Voor de rechters van het Hooggerechtshof zijn deze persoonlijke omstandigheden van nul en generlei waarde. De vrouw is een ontvanger van wonderen.

De oorlog aan de seksuele revolutie

Voor de streng-christelijken van Amerika is deze overwinning niet genoeg, ze willen alle verworvenheden van de seksuele revolutie terugdraaien. De seksuele revolutie, wat was dat ook alweer? In de jaren zestig barstte het open, baas in eigen buik, Provo’s, Woodstock aan de Maas –kortom: de vrijheid van het individu om zijn eigen leven te bepalen. En dat moet teruggedraaid worden. Te beginnen bij de vrouw, want sinds Adam en Eva wordt de vrouw als de bron van het kwaad gezien en om het kwaad van de seksuele revolutie te bestrijden moet bij Eva begonnen worden. Het is zo heerlijk overzichtelijk.

Die zucht naar dwingelandij op basis van religie is geen typisch Amerikaans ding.

Het conservatisme –lees: de oorlog aan de seksuele revolutie– is aan een opmars bezig. Opmerkelijk genoeg wordt het gepredikt door jonge mensen die zeggen frisse ideeën te hebben over oude dogma’s. Jonge leiders prijzen het klassieke gezin, dromen van een land dat van vreemde smetten vrij is, verheerlijken de bloedbanden van de groep, brengen een ode aan het door stikstof opgedroogde platteland en ondertussen boeken ze een vakantie naar Ibiza en genieten van een goed glas Chardonnay terwijl het huis onder handen wordt genomen door een schoonmaakster uit Casablanca. Conservatisme 2.0.

Burgeroorlog in het hoofd

Wat me triest stemt is dat gesprekken over gemeenschappelijke normen en waarden, zelfs als je van mening verschilt, alleen nog maar stuiten op scepsis, wantrouwen en vijandigheid. 'Baas in eigen buik' is 'Baas over eigen Wereldbeeld' geworden. Verbitterd bestrijden we elkaar met doemscenario’s, hongerverhalen en vervloekingen. We zien in de ander een bedreiging voor ons eigen bestaan en ondertussen wordt de maatschappelijke kloof alleen maar groter en groter en groter. De scheur loopt door gezinnen, families, vriendschappen en werkrelaties.

Het is burgeroorlog in het hoofd. Het is doodsbenauwd in het hart.