Drie onbekenden

Niets haalt het voor mij bij de race naar de play-off, de play-offs zelf en dan de echte Series als uitgemaakt gaat worden welke Amerikaanse professionele honkbalploeg de beste van het 162-wedstrijden lange seizoen zal worden.

We zitten dus nu in het begin van die spannende weken. Dat betekent een fel tekort aan slaap, want, de Heer zij geprezen, via ESPN Nederland zijn de wedstrijden ‘s nachts te bekijken. Zo’n nacht mag ik dus niet missen en slapen kan altijd later nog.

Nederlandse jongens

Wat het dit jaar zo aantrekkelijk en leuk maakt?

Er spelen nu nog drie 'Nederlandse' jongens mee die allen knettergoed zijn en bij de hoge wereldtop horen. Uhhhh…Nederlandse jongens?

De gemiddelde Nederlandse sportvolger zal geen schok door de ellenbogen voelen als de namen Kenley Jansen, Xander Bogaerts en Ozzie Albies klinken. De heren Jansen en Albies zijn geboren op Curaçao en Bogaerts is afkomstig van Aruba. Jansen speelt bij de Los Angeles Dodgers, Albies komt uit voor de Atlanta Braves en Bogaerts verdient zijn niet onaanzienlijke salaris bij de Boston Red Sox.

Alle drie de mannen spreken Papiamento, Nederlands, Engels en Spaans, hebben een goede scholing op hun resp. eilanden gekregen en spelen honkbal vanaf hun 6e jaar.

Binnen de Nederlandse honkbalwereld heeft, bij critici, altijd een huiverige manier van reageren bestaan deze jongens van de Caraïbische eilanden als 'Nederlanders' te beschouwen, zoals de internationale honkbalbond dat wel doet. De mannen zijn lid van Team Koninkrijk der Nederlanden.

Puriteinen in Holland vinden dat spelers van de eilanden die in het shirt van het Koninkrijk uitkomen, de plaatsen innemen van Nederlandse jongens, honkballers van hier dus.

Honkbal-erfgoed

Vergeet niet dat al sinds de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw spelers van de eilanden als Nederlanders werden beschouwd in de Nederlandse competitie. Toegegeven de verhouding tussen het moederland en de zes eilanden ver weg zijn veranderd en aangepast, maar namen als Hamilton Richardson, Hudson John en Simon Arrindell behoren bij het Nederlandse honkbal-erfgoed.

Zij speelden en woonden het jaar rond in Nederland en dat geldt ook voor tientallen (misschien wel honderden) jongens van de Caraïben die naar Nederland kwamen om hun 'nationale sport' hier in de competitie te kunnen spelen.

Een man als Richardson werd een hier te lande bekende sportman die later Hoofd Sport van het eiland Sint-Maarten werd en nu ambassadeur van de Johan Cruijff Stichting op de eilanden is. Tijdens de orkanen van 1995 en 1999 was Richardson actief als centraal figuur bij de reddingsoperaties op zijn eiland.

Gelovig

Terug naar de spelers van nu. Jansen is werper, Bogaert speelt de mooie rol van korte stop en Albues is tweede honkman; alle moeilijke posities, die alle drie zeer goed ingevuld worden. Zonder enige vorm van chauvinisme kan gesteld worden dat de drie bij de allerbesten in Major League honkbal behoren.

Jansen (34) woont met vrouw en vier kinderen bijna permanent in Los Angeles en komt spaarzaam naar zijn eiland terug waar hij eigenaar is van een…honkbalclub.

Albies woont in Atlanta en is meer te zien op zijn eiland; hij is de jongste (24) van de drie en Bogaerts (29) is geboren in het schilderachtige dorpje Sint Nikolaas op Aruba en voelt zichzelf een echte Arubaan, hoewel hij ook nog op Bonaire woonde.

Hij woont in de buurt van Boston en is een zeer geliefde persoonlijkheid, vooral door zijn opmerkelijk rustige manier van leven en de manier waarop hij zich uit. Hij is behoorlijk gelovig opgevoed en komt daar ook voor uit. Ooit zei hij me: "Gelovig leven en topsporten gaan heel goed samen, wie daaraan twijfelt moet maar eens met me komen praten."

Geen consistentie in het volgen

Dat laatste is nou net een punt van opmerkzaamheid: we, sportvolgers in Nederland, zien deze mannen te zelden. De Nederlandse sportjournalistiek volgt hen op zeer grote afstand en ze gaan alleen heel even leven als…juist, als de World Series eraan komen en de eerder gespeelde 162 wedstrijden onopgemerkt zijn gebleven.

Gelukkig heeft de NOS, in de jaren achter ons, wel ruimte en geld besteedt om de topspelers in Amerika, indien mogelijk, te volgen, maar enige consistentie bij de gedrukte pers in het doen en laten van deze Amerikanen (en hun voorgangers) heb ik zelden tot nooit kunnen ontdekken.

Ja, ze bestonden en speelden ver-van-ons-bed, maar het waren jongens van de Caraïben, het waren jongens die die ontstellend moeilijk te snappen honkbalsport speelden en ook…het was zo ver weg en het was vooral geen voetbal.

Geld

Daarover gesproken: de hierboven genoemde heren steken een veel verdienende voetballer ruim in de zak.

Bogaerts verdient meer dan 20 miljoen dollar per jaar, Jansen zit op 17 miljoen en Albies moet het doen met het kruimelige bedrag van ruim zeven miljoen per jaar.

Dat zijn ferme contracten en grote bedragen, maar…deze heren maken dat ook waar met hun spel.

Ik denk weleens dat we zo van afstand toe blijven kijken omdat honkbal zo klein is gebleven in ons land (twee weken geleden werd de ploeg van het Koninkrijk -spelend zonder de profs hierboven benoemd- Europees kampioen! Heeft u wedstrijden via de televisie gezien?) en dat wij, in weerwil van alle goede voornemens van redacties en acties vanuit de kleine honkbalwereld in Nederland, gewoon de interesse niet hebben voor een sport die zóóó Amerikaans is.

Wat de boer niet kent, dat vreet ie niet…of zoiets.

Beter zijn

Of is het die afkeer van het feit dat jongens van daar (de Caraïben dus) zo veel beter zijn en hoewel vaak nauwelijks een band met Nederland wel de plaatsen bezet houden van in Nederland geboren en opgegroeide jonge honkballers.

Het samengaan van beide culturen vond ruim zeventig jaar geleden hier in Nederland plaats en ontwikkelt zich nog steeds.

Jair, de tweelingbroer van Xander Bogaerts speelt in Nederland voor de vereniging Hoofddorp. Jansen is best een stevige Nederlandse naam en Albies zal, in de toekomst wellicht, ook in het oranje shirt komen te staan, hetgeen de andere twee al eerder droegen.

Vooralsnog spelen zij de komende dagen/weken in de USA. Drie toppers uit…ja, zeg het maar. Ze zijn speelgerechtigd voor het team van het Koninkrijk. Is het dan niet meer dan redelijk om ze ook als zodanig aan te merken en te accepteren.

En wat honkbal betreft…Het is (voor mij) de allerleukste sport om mee te maken. Niets gaat boven een goed gespeelde honkbalwedstrijd. Om dat dezer dagen mee te maken moet je alleen wat slaap inleveren en dus een beetje gek zijn.

Het zij zo.