Onderzoeker: Gen Z-ers zijn te beschermd opgevoed
- Nieuws
- Onderzoeker: Gen Z-ers zijn te beschermd opgevoed
Elke generatie heeft zijn eigen problemen. Of het koude oorlog is en zure regen of oorlog in Oekraïne en smeltende ijskappen. Maar waarom ervaart nou juist Gen Z zoveel stress? Groeien zij op in een wereld die harder of enger is dan vroeger, of is er iets anders aan de hand?
Luister de uitzending van Mijke van Wijk:
Paniekaanvallen het nieuwe normaal?
“Het aantal aanvragen bij de jeugd GGZ is spectaculair toegenomen de laatste jaren. De cijfers waarin jongeren aangeven hoe gelukkig ze zijn, dalen voor het eerst in decennia. Je hoort het in de verhalen en ziet het in de grote getallen: jongeren kunnen de druk bijna niet meer aan.” Jos Ahlers, gepromoveerd in de sociale psychologie, doet al jaren onderzoek naar generatie Z, grofweg geboren tussen 1995 en 2012.
Opgevoed door curlingouders
Het grote onderscheid met voorgaande generaties: Gen Z-ers zijn opgevoed door curlingouders, zegt Ahlers. “Deze vaders en moeders zijn extreem beschermend over hun kinderen, die mogen niet falen. En dat leren ze dus ook niet. Maar als je niet faalt, leer je ook niet hoe je hier mee om moet gaan. Als je nooit mag vallen, leer je niet hoe je op moet staan.” Ouders van nu hebben zelf een moeilijke start gehad in de jaren tachtig, zegt Ahlers. “Zij wensen dat niet voor hun kinderen en gooien de beuk erin.” En dan is er natuurlijk het internet. “Vorige generaties faalden vaak buiten het zicht van moeders en vaders. Deze ouders zien alles, weten alles.”
Niet gefilterd door Harmen Siezen
Gen Z is de eerste generatie die alleen een wereld kent met internet en sociale media. Ze zijn digitaal opgegroeid en kunnen zich een offline wereld niet voorstellen, zegt Ahlers. “Online en offline zijn termen voor oude mensen, die gebruiken zij niet. Het leven heeft voor deze generatie twee verschijningsvormen: digitaal en live. En dat is volledig met elkaar versmolten.”
Je zou denken: als je stress ervaart door sociale media, stop er dan mee, ga van die platforms af. Maar dat is makkelijk gezegd, vindt Ahlers. “Dat is heel moeilijk, jongeren managen hun leven via sociale media. Nieuws, entertainment, zelfs school gaat via een app. Daar kun je niet aan ontkomen. Sociale media zijn ook zo gebouwd dat mensen terugkomen.” En daarbij komt deze informatie ongefilterd binnen. “Via Tiktok en Snapchat krijgen ze van over de hele wereld realtime informatie binnen rechtsreeks via de telefoon. Er zit geen Harmen Siezen meer tussen (voormalig nieuwslezer van het achtuurjournaal, red.).”
Elk moment een nieuwe crisis
In de formatieve jaren, de jaren waarin jongeren zichzelf vormen en volwassen worden, worden ze om de oren geslagen met crisisprikkels. “Elk moment is er weer een nieuwe crisis. De eurocrisis, de hypotheekcrisis, 2 jaar covid. Daardoor heeft deze generatie ook 2 jaar socialisatie gemist.”’ En ze moeten veel kiezen. “Ze moeten al heel jong een profielkeuze maken en beslissen welke richting ze op willen. Ze hebben extreem veel keuzes.”
Hulp vragen geen taboe
Jongeren van Gen Z hebben vaak een psychisch label. Autisme, ADHD of depressie bijvoorbeeld. “Jongeren vragen sneller en makkelijker om hulp als het niet goed gaat. Dat taboe is voor een deel afgenomen. In combinatie met grote druk leidt dat tot een sprong in hulpvragen.” En dan zijn er dus die curlingouders. “Als je kind een diagnose heeft, kan je op school uitleggen waarom hij of zij iets minder goed meekomt. Ouders willen dat dichtgetimmerd hebben. Het hoort allemaal bij de manier waarop wij jongeren opvoeden. Het voorkómen van problemen.”
DRUK
Hoe houd je je staande in een wereld waar de verwachtingen steeds hoger worden? Veel jongeren ervaren grote druk om aan hoge verwachtingen te voldoen. Op school of studie, op sociale media, in hun sociale leven met vrienden en familie. En ondertussen hangen grote wereldwijde crises over het klimaat en de woningnood als een donkere wolk boven het hoofd. KRO-NCRV houdt met het journalistieke dossier Druk! de vinger aan de pols van jongeren. Wat betekent deze druk voor hen? En vooral: hoe kunnen we met elkaar lucht geven aan de toekomstige generaties?