#Kaaggate: 'D66 was toch de partij van openheid, wijntje en Trijntje?'

#Kaaggate

Mag ik nog een duitje in het zakje doen over Kaaggate, dat geen autogordelgate mocht worden? Vroeger hadden machthebbers het in de media zelf voor het zeggen. Levendig herinner ik mij de ontmoeting in 1971 aan de voormalige leider van de Katholieke Volkspartij, Carl Romme, de Leeuw van Overveen. Zijn partij had bij de Kamerverkiezingen lelijk verloren en hij stak van wal met een vergoelijkende analyse die ik noteerde. Na 25 minuten ging een wekker af. Romme stond op en stak mij ten afscheid zijn hand toe, ten teken dat het interview was afgelopen.

Later bleek in Antwerpen de woordenstroom van de Vlaamse socialistenleider Jos van Eynde, bijgenaamd de Polderbizon, niet te stuiten. Ik probeerde ertussen te komen en toen het mij eindelijk lukte een vraag te stellen, liep hij rood aan en zette mij subiet de deur uit. Vragenstellerij lag niet in de bedoeling.

Beeldvorming

Bij de visite die ik in 1971 met een collega bracht aan Klaas Beuker, voorman van de Rooms Katholieke Partij Nederland en leraar maatschappijleer, hoorden wij zijn uiteenzetting over het belang van kuisheid voor het huwelijk aan, totdat mijn collega Heerma van Voss informeerde hoe hij in de klas dan het onderwerp masturbatie behandelde. Als door een adder gebeten vloog de man op en wees ons de deur. Beteuterd stonden we in Hoorn op straat.

Het ging ook die heren toen al om hun 'beeldvorming'. Die werd sindsdien steeds belangrijker. Er zijn nu geavanceerde technieken om het beeld te beheersen dat je als politicus van jezelf wilt scheppen. En dat doe je niet meer zelf, het wordt voor je gedaan.

Voor de verkiezingen van dit jaar wilde ik jonge Kamerkandidaten interviewen, die mij echter steevast meteen verwezen naar hun 'voorlichter' of 'woordvoerder'. Schop je het, net twintig, tot aspirant-volksvertegenwoordiger, moet je aan een functionaris vragen of je met de pers mag praten en wat je dan moet zeggen.

De behoefte aan beheersing van het beeld van de politicus is verpletterend. Ze werd in het geval Kaag uitgevoerd door een batterij spindoctors alias ‘beeldpoetsers. Op de achterbank zonder autogordel: kon dat wel uitgezonden worden? Voor je het wist zou de film in 'autogordelgate' verkeren!? Helaas was dit fragment niet meer te cancellen. En champagne in een arm Afrikaans land: was dat niet te frivool? De drankflessen bleven in beeld dan ook dicht.

Mijnenveld

Het maken van een portret van de politicus werd een mijnenveld, waarin haar ministerie en haar partij, het voortouw nemen, terwijl de opdrachtgever, de VPRO waar wij hier te gast zijn, zich voor hun bezwaren ontvankelijk toonde – anders had je immers geen film.

Het gaat tegenwoordig niet meer met bullebakgedrag, maar met fluwelen handschoenen en mooie praatjes. En het resultaat komt steeds verder af te staan van de bedoeling van de maker.

Dan liever de Polderbizon en de Leeuw van Overveen die je zonder omhaal op straat zetten. Doe het niet, zou ik tegen die filmer willen zeggen. Breng alleen in beeld wat je zonder instemming van de bevoegde autoriteiten kunt filmen.

Wel ben ik blij dat ik niet op D66 stemde. Was toch de partij van openheid, wijntje en Trijntje? Nu moet de lijsttrekker worden neergezet als een keurig iemand, autogordel om, die niet foetert op Kamerleden en zich in de tropen onthoudt van alcohol.

Zo saai.