Freelancejournalisten komen niet rond: 'Ik ken iemand die modellenwerk ernaast doet'

Belgers, zelf buitenlandredacteur, merkt in de praktijk hoe lastig met name freelancejournalisten het hebben. "We merken nu al dat freelancers 'nee' zeggen tegen bepaalde opdrachten. Een dag op pad gaan voor hetzelfde woord- of lettertarief, daar bedanken ze voor. Als wij buitenlandreportages niet meer kunnen plaatsen omdat ze te kostbaar zijn, zal dat op lange duur de aantrekkelijkheid van kranten ondergraven", denkt hij.

Belgers is zelf in dienst bij de krant, dus hij heeft geen bijbaantje nodig, maar ook zijn salaris blijft achter bij de inflatie. "We willen 10 procent koopkrachtcompensatie, met terugwerkende kracht, en 5 procent vanaf 1 januari. Dat klinkt als ongelooflijk veel, maar het is een eerlijk bod als je kijkt naar de inflatie en koopkrachtreparaties die gedaan zijn in andere sectoren", zegt hij. De werkgevers willen daar niet in mee gaan.

Grote bedrijven

De Nederlandse dagbladen zijn tegenwoordig in handen van een paar grote uitgeverijen. Trouw, de krant waar Belgers voor werkt, is in handen van het Belgische bedrijf DPG Media. Dit bedrijf boert prima en maakt vrij veel winst: zo’n 200 miljoen vorig jaar. De aandeelhouders, de Belgische familie Van Thillo, krijgt zo’n 80 miljoen uitgekeerd.

DPG Media is één van de weinige bedrijven die in Nederland kranten uitgeven. Je hebt nog een aantal kleine uitgeverijen, maar het grootste gedeelte van de kranten valt onder DPG en Mediahuis. Dit maakt het lastig voor de onderhandelende medewerkers, zegt mediahistoricus Huub Wijfjes. "Die twee concerns domineren de hele sector. Dat heeft hun onderhandelingspositie versterkt. De medewerkers zitten met monopoliserende werkgevers om tafel."

Toch mogen de journalisten er best wat bij krijgen, vindt Wijfjes. "De dagbladsector is heel gezond. Er is gemiddeld een rendement van 20 procent", stelt hij.

Volgens Wijfjes is het vrij uniek dat journalisten staken. "Journalistiek is niet alleen een werkomgeving. Het heeft ook een democratische functie. Als ze staken, moeten ze over zichzelf schrijven als nieuws. Kunnen ze dat wel onbevooroordeeld toen? Dat is meestal het dilemma geweest, dus daarom zijn journalistieke stakingen schaars."

Dit laatste snapt Belgers. "Het zit niet in onze aard om dit te doen. We vinden het ook echt niet leuk."