Anton Corbijn over muziek, Joy Division, The Stones en (natuurlijk) fotografie

Fotografie als toegang tot muziek

Als jonge jongen wilde Anton Corbijn graag bij de muziekwereld horen. In zijn ogen was die wereld een veel vrijere plek dan zijn kerkelijke jeugd. "Ik wist niets van fotografie, pas later kwam een enorme liefde voor fotografie naar boven." De fotografie bleek de toegang tot de muziek.

Zijn liefde voor muziek bracht hem eind jaren 70 naar Londen waar hij ging wonen om de muziekwereld daar te verkennen. Hij fotografeerde de door hem bewonderde jonge band Joy Division in het metrostation bij zijn huis.

Op deze foto zien we de bandleden op de rug terwijl ze de trap aflopen in een tunnel. Één kijkt om. Geen blad wilde de foto plaatsen, omdat de gezichten niet te zien waren. Toch lukte het Corbijn voet aan de grond te krijgen in Londen. Hij werd hoofdfotograaf van het blad NME (New Musical Express) waar ze zijn oog voor de mood van een foto konden waarderen.

Beroemdheden

In de loop der jaren kreeg hij steeds meer beroemdheden voor zijn lens. "Het zijn altijd creatieve mensen die ik fotografeer, waar ik bewondering voor heb." Dat motiveert hem. Vroeger was Corbijn nerveus als hij bekende mensen fotografeerde. Maar hij leerde dat het veel beter werkt als hij zichzelf op hetzelfde niveau plaatst. Het is een mindset. "Ik ga mezelf natuurlijk niet vergelijken met The Rolling Stones, maar als ik een foto van ze maak, dan is het gewoon: hetzelfde niveau."

Op deze manier krijgt hij mensen mee in het plan dat hij heeft voor een foto.. In zijn werk speelt hij soms met kleding, accessoires en make up. Hij is ‘een hopeloze’ modefotograaf, maar toch wordt hij er vaak voor gevraagd, zeker voor reportages waarin zijn moody foto’s tot hun recht komen.

'Een gezinsleven is er niet bij'

Huis en haard verlaten voor een carrière als wereldvermaard fotograaf vergt een bepaalde opoffering. "Een gewoon gezinsleven is er niet echt bij." Corbijn heeft een - voor buitenstaanders - luxe leven. Maar hij werkt lange dagen en neemt de ene na de andere klus aan terwijl hij ook nog met zijn vijfde speelfilm bezig is. Toch denkt hij niet aan stoppen.

Filmregisseur

Meerdere mensen spoorden hem aan om een speelfilm te maken, ze zagen het als logisch vervolg op zijn videoclips. Maar hij kon niet geloven dat hij met een grote groep mensen zou kunnen samenwerken op een set. Toen kwam het verhaal over Ian Curtis voorbij, de zanger van Joy Division, met wie het ooit allemaal voor hem begon in Londen. Met dat verhaal voelde hij een emotionele connectie, door zijn persoonlijke geschiedenis met de band.

Het leverde de film Control op, over het leven van Curtis tot zijn vroegtijdige dood in 1980. Dit speelfilmdebuut leidde voor Corbijn tot een bloeiende carrière als filmregisseur (o.a. The American, met George Clooney, A Most Wanted Man met Philip Seymour Hoffman en volgend jaar verschijnt Switzerland met Helen Mirren).

In zekere zin blijft hij altijd zoekende, besluit Corbijn. Maar die zoektocht levert hem een mooi leven op.