Fotograaf Sakir Khader: 'Het tempo waarmee Israël Palestijnen afmaakt, is schrikbarend'

Fascinatie voor conflicten en oorlog

Sakir Khader had op jonge leeftijd al een fascinatie voor conflicten en oorlog. "Ik was heel erg geïnteresseerd in conflicten, geweld en politiek. Ik las zelfs de regionale krant in Vlaardingen, die eigenlijk vol advertenties stond en bijna geen verhalen had. Ik ging non-stop naar de bibliotheek om boeken over oorlog op te zoeken, zodat ik een beeld kreeg van wat dat nou precies was."

Khader heeft familie in Nablus, een stad ten noorden van de Westelijke Jordaanoever, waar hij elke zomer spendeerde met zijn familie. Zijn elfjarige neefje en beste vriend Kossay is doodgeschoten door een Israëlische militair, waardoor conflict en oorlog ineens erg dichtbij kwamen. Het heeft Khader voorgoed veranderd.

"Elke keer als ik Nablus was, vroeg ik de mensen of ze me wilden vertellen over de tanks en apache-helikopters die een huis bombardeerden. Ik was zo nieuwsgierig naar de oorlog. Nachtenlang heb ik bij het raam gestaan om te kijken of ik iets van militaire voertuigen zag. Als ik dan iets van lampjes zag, dacht ik: daar zijn ze."

Islamitisch lijkgewaad

Dat de dood niet ver weg blijkt te zijn, is ook te zien in zijn fototentoonstelling (tot en met 14 mei in het museum Foam in Amsterdam). Als bezoeker moet je eerst door een kaffan, een islamitisch lijkgewaad, lopen om de zaal te kunnen betreden. Op het doek staan namen van gedode journalisten. "Meer met de dood kan je eigenlijk niet geconfronteerd worden", vertelt Khader.

"De meeste slachtoffers die je in Gaza ziet, zijn gewikkeld in witte doeken, omdat er niets meer over is van de lichamen door het extreme geweld dat er wordt gebruikt. Het tempo waarmee Israël Palestijnen en journalisten afmaakt is schrikbarend. Als het zo doorgaat, komt er een dag waarop mijn eigen naam hier ook op staat", zegt Khader.

'Nobody gives a fuck'

"Inmiddels zijn er 210 journalisten vermoord in Gaza, maar nobody gives a fuck", vervolgt de fotograaf. "Misschien jij of ik wel, maar de politiek staat het allemaal toe. Uit de mond van politici hoor je vaak dat de situatie 'best wel moeilijk' is. Ze willen altijd op zoek gaan naar de balans, maar wanneer het gaat over Rusland en Oekraïne, is die balans ver te zoeken."

"Van bepaalde Nederlandse politici vraag ik me vaak af of ze nou werkzaam zijn in Den Haag of voor Netanyahu. Ze vinden het moeilijk om zich uit te spreken, maar ik snap niet waarom. Moet ik voor ze spellen wat daar aan de hand is? Het is een genocide en Israël is daar trots op. Kijk naar de hulpverleners die één voor één zijn vermoord en bedolven onder het zand."

Hoewel hij zich boos kan maken over politici en de hypocrisie van het westen, ziet Khader het ook als zijn missie om mensen te vertellen over de situatie in Palestina. "Ik verwacht niet dat iedereen belezen is over de situatie of duidelijk weet wat daar allemaal gebeurt. Dat het energie kost maakt niet uit. Het is toch iedere keer een overwinning als je iemand over de streep trekt. Maar mensen die willens en wetens onwetend blijven en alles maar ingewikkeld vinden, die hebben echt een bord voor hun kop."