De charme van ouder worden, volgens Hanneke Groenteman

Groenteman schrijft maandelijks een column in Zin-magazine, waarna uitgeverij Nijgh & Van Ditmar haar vroeg of ze hier een verzameling van wilde publiceren als boek. "Het is me wat overvallen", zegt Groenteman. Het boek Hallo Jongens is een soort biografie in stukjes, stelt Groenteman. "Ik wilde mijn leven samenvatten, maar niet echt een boodschap opdringen."

De hoge lat

De mediavakvrouw vertelt dat ze altijd erg kritisch is geweest. Dat is ze nu nog steeds. "Ik leg de lat voor iedereen nogal hoog, maar ook voor mezelf", zegt Groenteman. "Daardoor vind je jezelf ook nooit goed genoeg." Ze noemt het de nare bijvangst van het steeds 'met een opgeheven neusje naar iedereen kijken'. Dit gaat met de tijd niet over, legt Groenteman uit. "Maar je went eraan."

De rot in het vak vertelt dat ze vroeger na opnames van De Plantage vaak huilend naar huis ging. "Dan dacht ik dat het helemaal niks was. Dat heb ik nu met mijn columns ook nog weleens. Zo schrijf ik bij het doorsturen van mijn column er nog vaak bij: 'Als het niets is, gooi je het maar weg'. Wanneer ik het later nog eens teruglees, vindt ik het vaak wel meevallen."

Verlies en winstrekening

Groenteman maakt in haar boek een lijst op van wat er meer en minder kan door ouderdom. "De verliesrekening is dat je sommige dingen niet meer echt kan doen. Zo wordt ik een beetje star en korte rokjes doe ik niet meer aan." De winst is, volgens Groenteman, dat het haar allemaal niet meer zo uitmaakt. Een hoop ambitie die zich uit in competitie en afgunst uit, valt weg, evenals een grote hunkering naar de liefde. "De winstrekening is iets groter dan de verliesrekening", zegt de schrijfster. "Ik vindt het een heel prettige staat van zijn."

Angst voor dood?

Groenteman vierde in juli haar 85ste verjaardag. Toen haar geliefde poes Ping-Pong overleed, werd ze geconfronteerd met haar leeftijd. "Ik moest me opeens afvragen of ik nog een nieuwe poes ging nemen, aangezien de kans groot is dat deze poes mij overleeft." Hetzelfde dilemma heeft de schrijfster met dure apparaten. "Neem ik voor duizenden euro's nog een nieuw apparaat uit comfort? Haal ik dat er dan nog uit?"

Groenteman is niet bang om dood te zijn. "Een cliché, maar ik ben wel bang om dood te gaan. Dan heb ik het over het ziekte- of sterfbed." Al maakt ze zich er niet druk om. "Het is als kracht naar kruis. Op het moment dat ik ervoor sta, moet ik er een oplossing voor vinden. Niet eerder."

Deze uitspraak leerde de presentatrice in het gezin waar zij tijdens de Tweede Wereldoorlog ondergedoken zat. Ook las zij daar de spreuk: "Een mens lijdt dikwijls het meest door het lijden dat hij vreest. Zo draagt hij dikwijls meer dan God hem gaf te dragen." Groenteman legt uit dat je dingen niet kunt tegenhouden, maar dat bang zijn voor situaties vaak erger is dan iets het hoofd te bieden. "Ik zie wel wanneer het komt", zegt Groenteman. "Kracht na kruis."

Speeltuin van de oude dag

Groenteman geniet van haar huidige leven aan de 'zijlijn'. Zowel het oma-zijn als inval-presentator vindt ze fijn. Al mist ze soms de momenten in de schijnwerpers. "Je maakt dopamine aan van aandacht, daar kun je niet veel aan doen. Ook de schijnwerpers doen dat. Ik vindt het ontzettend leuk om af en toe voor iets gevraagd te worden, maar dingen die ik niet leuk vind, hoef ik niet meer te doen. Ik zit nu in de speeltuin van de oude dag."

Het nieuwe boek Hallo jongens, vol anekdotes en wijsheden van Groenteman, ligt vanaf heden in de winkel.