Claes Iversen over het winnen van Cultuurfonds Mode Stipendium: 'Een enorme erkenning'

'Je moet heel veel investeren om je droom uit te leven'

De ideale Claes Iversen-vrouw is een moderne vrouw die smaak heeft, die stijl heeft, die weet hoe ze eruit wil zien, of er nog mooier uit wil zien en kwaliteit waardeert. Dat kan van oud en jong tot dik en dun. "Ik wil mezelf niet limiteren."

"Ik ben superblij met deze prijs", vertelt de modeontwerper. "Het is los van het geldbedrag een enorme erkenning. Erkenning van het vak waar ik in zit. Je moet namelijk heel veel investeren om je droom uit te leven. Het is niet alleen bloed, zweet en tranen, maar het is ook heel kostbaar om nieuw werk aan de buitenwereld te kunnen presenteren. Dat kost geld en dat komt niet altijd weer terug."

200 uur werk in de jurk voor het Songfestival

Claes Iversen is geboren in Denemarken en zocht na het gymnasium zijn zus op die in Nederland woonde. Hij ging nooit meer weg. Na academies in Den Haag en Arnhem studeerde hij in 2008 af. Hij ontwerpt inmiddels kleding voor koningin Máxima, maar mocht ook twee jurken van Chantal Janzen voor het afgelopen Eurovisie Songfestival maken.

"Wil ik iets uitwerken, dan ga ik er 200% voor. Misschien was het niet nodig, maar dan ga ik heel veel tekenen. De werkwijze bij het Songfestival is het vergelijkbaar met hoe het gaat met een coutureklant. In dit geval overleg ik met Chantal wat het moet worden en of het klopt bij wie ik ben als ontwerper. Je maakt een model in proefkatoen, daarna ga je het met echte stof maken, doorpassen en checken op camera. Er komt veel bij kijken en in dit geval waren er ook heel veel mensen om rekening mee te houden. Er zitten makkelijk 200 uur of meer in het maken van een jurk."

Nieuwe collectie: The Bridle

Dit jaar werd ook een nieuwe collectie gepresenteerd: The Bridle. Het is een bruidscollectie waarbij je zelf van de modellen een samenstelling kunt maken. Claes: "Omdat alles stil lag tijdens corona voelde het niet goed om te werken aan nieuwe feestelijke collectie. Nu gingen we de tijd nemen om de diepte in te gaan met deze bruidscollectie. Dat idee had ik al jaren geleden. Het is een collectie waarbij we ook mensen met een kleiner budget kunnen bedienen. Het is namelijk heel moeilijk om een couturejurk te maken onder de 5000 euro. En deze collectie is bereikbaarder.

Ik weet natuurlijk wie mij benaderde om koningin Máxima te kleden. Maar die informatie houden we aan onszelf. Couture is maatwerk, dus de klant moet zelf komen om door te passen. We hebben wel paspoppen waar we op werken en door de klant op te meten kunnen we dat wel vertalen naar de pop. Zo hebben wij een soort van het lichaam van de klant. Maar een klant moet je ook zien bewegen en laten voelen hoe het zit en elk lichaam is hartstikke asymmetrisch. Dus doorpassen blijft belangrijk."

'Schilderen geeft me veel vrijheid'

"Ik wil liever geen couturier genoemd worden, maar ontwerper. Mijn kledingstukken kunnen soms ook kunst worden. Ik maak ook schilderijen en wandkleden, ontwerp interieurs en vloerkleden. Ik heb van kinds af aan heel veel geschilderd. En ook tijdens mijn studie op de academie schilderde ik veel. Maar na de academie was ik zo gefocust op mijn eigen label dat ik dat schilderen eigenlijk vergat. Dat kwam weer terug bij het ontwerpen van wandkleden, waarbij ik soms het schilderen gebruikte. Schilderen geeft me veel vrijheid.

We zagen aankomen dat sommige modebladen zoals Vogue zijn verdwenen. Ik begrijp de ontwikkeling door social media. Een nieuwe collectie die geshowd wordt, kun je meteen op je telefoon zien. Dat biedt heel veel kansen. Maar ik ben zo benieuwd waar de functie van de modejournalist die ook kunst begrijpt, blijft. Ik ben bang dat de diepgang gaat ontbreken."