Ari Deelder, de dochter van dichter Jules Deelder: 'Jules wilde niet echt een biografie'

Poëzie

"Jules is dichter", zegt Ari Deelder. "Hij heeft op z’n dertiende een visitekaartje laten drukken en daar staat dat op, dus ik ga daar niet tegenin. Ik heb zelf wel wat moeite met poëzie. Ik vind het wel belangrijk om af en toe te lezen, maar ik begrijp het ook vaak niet. Ik vind vaak dat humor een beetje mist in poëzie. De gedichten van Jules zijn wel goed te begrijpen."

"Het gedicht Voor Ari voelt meer als mijn gedicht sinds hij dood is. Het gedicht is eigenlijk meer aan een algemeen kind gericht. Een troostende boodschap. Het accepteren van de angst. Je kunt je natuurlijk afvragen waarom je een kind zult nemen in de wereld waarin we leven. Ik twijfel daar niet over. Ik heb nooit een kinderwens gehad. En ik denk dat we beter kunnen zorgen voor de kinderen die al op aarde zijn. In dit gedicht zit in elk geval geen vals sentiment."

Naar het volgende level

Jules Deelder had een kort sterfbed. "Hij dacht gewoon dat hij een kou had gevat. Hij ging zonder morren mee naar het ziekenhuis, maar hij zei wel met een brede grijns: 'Ja, nou stort het hele kaartenhuis in'. Hij was namelijk nooit ziek. 's Avonds kregen we een telefoontje van het ziekenhuis dat het misschien wel goed was om langs te komen. Toen is hij naar het volgende level gegaan zonder dat we het doorhadden."

ABCDeelder

ABCDeelder is een eerste ordening van de nalatenschap en spullen van Jules, waarbij de items zijn geordend volgens de letters van het alfabet. "Dit boek is een wormvormig aanhangsel van de biografie die ik ga schrijven.

De E van het ABC is van Egofoon en dat is een belangrijke. Ik zat er eigenlijk nog helemaal niet op te wachten om aangesteld te worden als biograaf. Maar na iemands dood komen er heel veel mensen met plannen. Als je beroemd bent, ben je een soort publiekelijk bezit. En alles wat nu en snel moet, draait meestal om poen, maar ik wilde niet alsmaar nee zeggen.

Dus Suzanne Holtzer van de uitgeverij zei: misschien moet je zeggen, ik ben zelf al bezig en misschien kunnen we iets samen doen. Jules wilde niet echt een biografie, maar als het dan niet anders kon, dan moest ik het maar doen, want dan zou de poen in de familie blijven."

Egofoon

"Toen Jules in het ziekenhuis belandde, vlak voor hij dood ging, vroeg hij om de egofoon. Die had hij niet meer teruggezien sinds de verhuizing. Een egofoon is een door Jules gemaakte readymade. Het is een bakelieten doosje met daarin het mondstuk van een ouderwetse bakelieten telefoon en daar kan men z’n verhaal in kwijt zonder dat je wordt onderbroken of tegengesproken. Hij stond altijd op of rondom zijn bureau. Ik weet zeker dat ik hem heb ingepakt, maar hij is nog niet teruggevonden. We vinden hem pas als we niet meer zoeken."