Sophie Straat: 'Ik wil de nieuwe Zangeres zonder Naam worden, maar dan 2.0'

Sophie Straat studeerde twee jaar geleden af aan de Kunstacademie in Den Haag en is nu bekend als protestzanger verpakt als smartlappenzangeres. Ze schrijft levensliederen over sociaal maatschappelijke onderwerpen zoals seksisme en gentrificatie. "Ik heet Sophie Schwartz", vertelt de zangeres, "maar mocht van mijn moeder niet met mijn echte naam op Facebook. Mijn broer verzon de naam Sophie Straat. Dat werd uiteindelijk ook mijn artiestennaam."

Toen de bakfiets nog een fiets met een bak was

"Mijn werk begon als afstudeerproject op de kunstacademie. Dat was een bakfietsproject. Film, foto en muziek kwamen daar samen. Mijn moeder was een van de eerste moeders met een bakfiets. Mijn project gaat over gentrificatie, wat over ongelijkheid gaat. En de bakfiets heeft ook een proces van gentrificatie gehad. Eerst was het van bakkers, slagers en krakers en nu is het van de yuppen. Toen wij de bakfiets hadden, was die niet 5000 euro, maar gewoon een fiets met een bak voorop."

Vrouwenvoetbal

Samen met Hilde Barwegen maakte ze de voetbal-documentaire Mijn Club. De gelijknamige titelsong nam ze voor haar rekening. Ze hebben grote passie voor de sport, maar zien dat de voetbalindustrie veel te kampen heeft met homofobie, racisme en seksisme.

"Ik heb van m’n negende tot m’n zeventiende op voetbal gezeten in Amsterdam en later in Den Haag nog twee jaar. Samen met Hilde Barwegen zat ik op de academie en toen heb ik deze film gemaakt. Zij herkende veel in mijn verhaal. Je hebt bijvoorbeeld voetbalvelden. Veld 1, 2 enzovoort. Veld 1 is voor de mannen, dan de jongens, en daarna komen pas de meisjes. Wij kwamen er achter dat het niet alleen ons probleem was, maar een systematisch probleem.

Elk mannenteam krijgt bijvoorbeeld ook een KNVB scheidsrechter en de shirts worden gewassen. Wij moesten zelf een scheidsrechter zoeken en eigen kleren wassen. Dat is puur seksisme. In de film die we maakten is het eerste wat de mannen van het bestuur zeggen: vrouwenvoetbal is kut. Toch hou je ook van deze mannen. Ze zijn er heilig van overtuigd dat het grapjes zijn en dat het oké is."

Zingen om gehoord te worden

"Het lijkt ons wel heel vet als Kamerleden naar ons luisteren en dat er naar aanleiding daarvan Kamervragen worden gesteld. Mijn moeder ging en gaat altijd naar demonstraties en nam mij altijd mee, dus dat heb ik sowieso van haar overgenomen.

Ik was altijd wel aan het schreeuwen, of in ieder geval aan het zeggen wat ik vond. Ik merkte dat naar mijn liedjes pas echt geluisterd wordt. Dus toen dacht ik: zo dit is handig. Zo kwam Sophie ook naar haar geliefde Wieger Hoogendorp toe. "Ik zei: ik wil de nieuwe Zangeres zonder Naam worden, maar dan 2.0."