'SPUL is niet alleen voor Amsterdammers!'

Jerzy Gawronski en Peter Kranendonk: Spul - Catalogus Archeologische vondsten Noord/Zuidlijn Amsterdam

Over de Noord/Zuidlijn – zoals de metrolijn die Amsterdam Noord met de kantoren aan de Zuidas gaat verbinden in het kort heet – hebben we de afgelopen jaren zelden iets goeds gehoord. Nu is er dit onwaarschijnlijk mooie (schitterende kwaliteit, prachtig papier, perfecte typografie en fotografie) en spannende boek met de bodemfondsen die bij de aanleg van de stations Damrak en Rokin zijn gevonden. Een inleiding legt perfect uit hoe al vanaf het begin van de aanleg rekening werd gehouden met bodemvondsten, welke locaties waarschijnlijk het interessants zouden zijn en waarom en vele redenen waarom die vondsten interessant zouden zijn. Maar het ware paradijs zijn de foto’s van al die vondsten. Ook voor niet Amsterdammers heel nadrukkelijk een aanrader.

Imogen Hermes Gowar: De meermin en de courtisane

Een debuut in een genre dat we in Nederland niet zo kennen: romantische historische fictie. Dat klinkt niet zo lekker maar het enorme onderzoek dat de schrijfster deed naar de tijd waarin het speelt (eind 18e eeuw in en rond Londen) en de onwaarschijnlijke plot die totaal aannemelijk wordt gemaakt door de realistische manier van vertellen een heerlijk boek. Want de titel dekt de lading: De handelaar Hancock krijgt op een dag een (dode) meermin van een van zijn kapiteins. Die heeft om haar te kunnen betalen een van de schepen van Hancock verkocht, een vergaande daad van vertrouwen. Hancock weet inderdaad veel geld te verdienen met dit wonder, stijgt op de sociale ladder en komt zo terecht in de wereld van de courtisanes. En dan wordt hij verliefd op één.

Marek Šindelka: Materiaal moeheid

Zo romantisch als Gowar is zo ongelooflijk realistisch en adembenemend is het boek van dit Tsjechische schrijfwonder Šindelka. Al met zijn vorige boek Anna in kaart gebracht maakte hij furore en dit boek is op weer een totaal andere manier indrukwekkend. Twee broers vluchten uit een Arabisch land – vermoedelijk – Syrië naar een Europees land – vermoedelijk Tsjechië. Ze verliezen elkaar al snel uit het oog. Amir, de oudste, houdt zijn naam het hele boek. Zijn jongere broertje heet alleen maar ‘de jongen’. Tijdsbesef verlies je als lezer net zo goed als de jongens. De totale desoriëntatie, angst, honger, koude en vermoeidheid, alles kan deze schrijver aan. Je wilt niet doorlezen, maar je leest door. Er zijn meer boeken over vluchtelingen geschreven. Dit boek zou misschien wel verplichte lectuur moeten zijn voor iedereen die niet begrijpt wat het is om zijn land te ontvluchten.

Lidewijde Paris (1962) is oprichter en ambassadeur van De Leesambassade.

Meer van Nieuwsweekend?

Volg ons op Twitter en Facebook