ASMR-artiesten gaan steeds verder voor likes; wie trekt de grens?

De voorstelling gaat over ASMR ('Autonomous sensory meridian response'), het mateloos populaire genre waarin mensen dingen doen die ervoor zorgen dat kijkers relaxed worden. Dit gaat van onschuldige dingen als fluisteren in de microfoon, het uitknijpen van puisten of hydraulische persen die etenswaren platdrukken, tot aan zaken die best schadelijk zijn.

Booy noemt bijvoorbeeld het genre 'mukbang', waarin mensen heel veel eten. "Daar zit een maker, Nikocado Avocado (zie foto, red.), die steeds obeser wordt. Hij maakt zichzelf lichamelijk helemaal kapot voor zijn content. Dan kun je je afvragen: is dit iets waar ik naar moet willen kijken?" vindt hij. "Het is vermakelijk, je kijkt ernaar, maar op een gegeven moment gaat het mis. Waar trekken we de grens? Wie heeft hier verantwoordelijkheid voor?"

Steeds seksueler

In de voorstelling staan drie ASMR-artiesten centraal die van een algoritme steeds verder moeten gaan. Het karakter van Wieke van Rosmalen moet steeds seksuelere content maken om likes te krijgen. "Eerst is dat heel subtiel en het wordt steeds erger, tot het moment dat iedereen kan zien dat het niet oké meer is", vertelt ze.

"Je realiseert je wel dat dit echt gebeurt, met meiden en misschien ook wel met jongens, online. Dat is best heftig." Ze vindt dat mensen met meer bewustzijn moeten kijken naar filmpjes. Dat bewustzijn is dat Kluiving ook wil creëren: "De mensen in de zaal zijn ook de kijkers, zij moeten nadenken of ze moeten ingrijpen."

Kluiving merkt dat hij met zijn voorstelling nieuwe groepen aanspreekt: jongeren die normaal vooral op hun telefoon zitten, komen nu ineens naar het theater. Eerder maakte hij al een voorstelling over gamers.