De excuses van Halsema doen weinig met nazaat van slavenfamilie Roline Redmond

Gebroken mensen

Antropologe Roline Redmond publiceerde afgelopen maand haar nieuwe boek De Doorsons. Het is de kroniek van haar tot slaven gemaakte, Surinaamse familie. Het onderzoek dat ze daarvoor deed kostte haar tien jaar.

Van veldmeid op de plantage tot wasvrouw en naaister: Redmond’s voormoeders waren stuk voor stuk sterke, onafhankelijke vrouwen, vertelt ze in Nooit Meer Slapen. ''Wij zijn heel lang gebroken mensen geweest, maar we hebben manieren ontdekt om onszelf te helen.'' Zelf studeerde Redmond antropologie en Spaans in Nederland, maar daarnaast werkte ze wel als poetsvrouw.

Geïrriteerde Nederlanders

Redmond woont al vanaf haar negentiende in Nederland, maar voelt desondanks nog een zekere gereserveerdheid richting Nederlanders. ''Ik kom nog steeds mensen tegen die geen idee hebben wat wij hebben meegemaakt. Het staat niet in hun boeken en het komt niet voor in hun programma’s. Als je erover begint raken ze geïrriteerd: 'Waar heb je het over? Begin je weer? Het is zo lang geleden!' Daar hebben ze helemaal geen zin in.''

Dapper maar tijdelijk

Afgelopen 1 juli bood burgemeester Femke Halsema namens het stadsbestuur excuses aan voor de rol die Amsterdam heeft gespeeld in het slavernijverleden. Dat deed ze tijdens de nationale herdenking van de afschaffing van de slavernij in het Amsterdamse Oosterpark. Maar Redmond is nog niet overtuigd.

''Ik vind het erg dapper en misschien volgt de rest van het land. Maar verder doet het niet veel met me. Ik heb in de tweeënvijftig jaar dat ik hier ben vaker dingen zien gebeuren, maar er wordt niet doorgepakt. Na verloop van tijd bloedt het dood.''

Redmond omschrijft de excuses van Halsema als een tijdelijke opleving. Net als een beweging als Kick Out Zwarte Piet. ''Zoiets hebben we al eerder gedaan. Er zijn al zeker twee golven geweest waarin Surinamers geprobeerd hebben om er aandacht voor te vragen. Maar na vijf jaar is het weer weg. Het kan hoor, dat het beter gaat. Maar kijk maar naar de Verenigde Staten, hoe lang ze daar ook bezig zijn. Dat schiet toch ook niet op.'' Voor Remond is het dus eerst zien, dan geloven. ''Ik zie het wel als het gebeurt, maar ik roep nog geen halleluja.''