Programmaker Eva Eikhout: 'Zonder mijn beperking was ik een minder leuk mens geweest'
- Nieuws
- Programmaker Eva Eikhout: 'Zonder mijn beperking was ik een minder leuk mens geweest'
Presentatrice en programmamaker Eva Eikhout is 25 jaar en heeft een quarterlifecrisis. Hoe zit het met haar carrière, identiteit, kinderwens en woonsituatie? In het programma ‘Eva en de Eva’s’ ontmoet ze naamgenoten tussen de 18 en 27 jaar met een heel ander leven. Via de verhalen van anderen onderzoekt ze of haar eigen levenskeuzes geslaagd zijn. "Waar sta ik dan eigenlijk tegenover al deze mensen. Dat wilde ik weten", vertelt ze in Kunststof.
'Waar sta ik tegenover al deze mensen'
“Het idee voor het programma kwam doordat ik ineens zag hoe de levens van sommige leeftijdgenoten eruitzagen: ze kochten een huis, gingen op wereldreis of kregen een kind", vertelt presentatrice en programmamaker Eva Eikhout "Maar holy moly, zou ik óók een kind kunnen krijgen? Gewoon moeder worden! Waar sta ik dan eigenlijk tegenover al deze mensen. Dat wilde ik weten.”
Eva ging op zoek naar mensen van ongeveer 25 en die ook Eva heten of iets wat daarop lijkt. Boer Evert bijvoorbeeld, met een boerderij in Buinen. Hij verkoopt hooi. Woont daar al twee jaar met zijn vriendin. Voor Eva een ver-van-mijn-bed-show. “Ik dacht: hij heeft alles voor elkaar. Maar wat blijkt? Als het regent, heeft hij nat hooi.”
Open minded
Eva mist sinds haar geboorte een deel van haar armen en benen. “Zonder mijn beperking had ik misschien minder de waarde van het leven gekend. Dat ik dingen sneller voor lief had genomen en misschien een minder leuk mens was geweest. Niet per se een stom mens, maar ik ben wel meer open minded denk ik.
Ik ontdekte op de middelbare school al dat ik anders tegen de dingen aankijk dan mensen mét armen en benen. Hun problemen waren niet echt de problemen waar ik mee zat. Andere mensen maakten zich druk over de kleur van de bank. Ik moest een PGB aanvragen, een zorgteam in dienst nemen; randvoorwaarden regelen om zelfstandig te kunnen leven.”
Dat ik nu dit werk doe maakt dat ik mij een gelukkig en bevoorrecht mens voel.
Wat maakt leven met een lichamelijke beperking anders?
Eva: "Er zijn natuurlijk wel periodes geweest dat ik geen beperkingen had willen hebben. Rond mijn zestiende. Iedereen ging na school naar de McDonald’s terwijl er voor mij een taxi klaarstond om me naar huis te brengen. Ik kon nooit meepraten over wat klasgenoten op de fiets hadden meegemaakt.
Ik kreeg een ambulant begeleider die me voor het eerst bewust maakte dat het een rouwproces is. Je kunt je afvragen: ik ben zo geboren, wat heb ik dan verloren? Ik heb iets niet en ga dat ook nooit krijgen. Dat is eigenlijk ook een vorm van verlies."
In de serie probeert Eva ook iedere keer een huishoudelijk klusje te klaren die ze nog nooit eerder gedaan heeft: haar bed opmaken, een ei bakken. “Dit is natuurlijk ook bedacht omdat het tot grappige situaties leidt, humor, zelfspot, iets met een knipoog."