Over dit boek over een verlaten bioscoop zijn veel kinderen enthousiast

Schrijver wilde Yorick Goldewijk uit Alkmaar altijd al worden. Maar zoals het zo vaak gaat: z'n eerste manuscripten werden afgewezen. Maar nu zijn de rollen omgedraaid en vraagt z'n uitgever om meer werk.

Sinds het succes van zijn eerste kinderboeken ‘Billy Extra Plankgas’ en ‘Hier zijn de draken’ gaat het een stuk beter met Goldewijk, die nu, zo werd afgelopen donderdag aan het begin van de Kinderboekenweek week bekendgemaakt door de CPNB, de winnaar is geworden van de Gouden Griffel. Dat is de prijs voor het best geschreven kinderboek.

Slappe zak

Hij begon aan het schrijven van kinderboeken toen zijn zoon werd geboren. "Ik wilde voor hem schrijven." Gaandeweg ontdekte hij dat dit genre hem goed lag, en vond hij zijn 'vertelstem'. "Ik heb nu wel het idee dat ik mijn stem gevonden heb en me kan richten op het verhaal zelf." Wat die stem is? "Ik heb het idee dat als ik iets opschrijf, het is zoals ik zelf zou praten." Dit terwijl hij lang dacht dat je moeilijk of ingewikkeld moest schrijven om een groot literair schrijver te worden.

En zo verscheen daar het boek 'Films die nergens draaien'. Hoofdrolspeler is de 12-jarige Cato. "Het is eigenlijk helemaal niet per se alleen maar een sympathiek meisje. Ze heeft ook wel iets onsympathieks. Ze is boos. Maar daar heeft ze natuurlijk alle reden toe, want ze is haar moeder verloren bij haar geboorte en haar vader is een afwezige, slappe zak."

Oude, klassieke bioscoop

Op een dag vindt ze een visitekaartje met daarop de uitnodiging om te komen kijken naar 'films die nergens draaien, maar altijd al had willen zien.' Plaats van handeling, aldus Goldewijk, zo’n "oude, klassieke bioscoop." Cato gaat erheen, en ontdekt al snel dat er iets bijzonders is met het scherm: er zit een hele wereld achter. "Zoals je over een hekje in de wei stapt", loopt ze door het "vloeibare" scherm.

Als het boek verfilmd wordt, zou hij dat "best wel leuk" vinden. "Ik was laatst in een boekwinkel in Nijmegen. Daar waren twee meisjes die Cato heetten en eentje had ook nog heel veel gemeen met deze Cato uit m'n boek. Dus ik zei al: als er een van film komt, zou jij wel auditie mogen doen."