Ongewenste stilte: Rohingya-vluchtelingen en de schreeuw om hulp

"Waarom wil Indonesië deze mensen niet opvangen?" vraagt Wildeman zich af. De eens welwillende houding van de lokale bevolking in Atjeh lijkt te keren door toenemende druk op banen en de verspreiding van haatzaaiende berichten via sociale media. "Er is veel onwetendheid over het conflict in Myanmar," voegt hij eraan toe.

Hoe de Rohingya momenteel in Indonesië worden opgevangen, is schrijnend. De afwezigheid van staatsburgerschap brengt een gevoel van uitzichtloosheid met zich mee. "Ze leven in strengbewaakte kampen en krijgen geen kans om een normaal leven te leiden," legt Wildeman uit. Dit gebrek aan erkenning heeft een domino-effect, waardoor hulpverlening en fundamentele voorzieningen zoals onderwijs en schoon drinkwater schaars zijn.

Pleidooi voor internationale actie en morele verantwoordelijkheid

De situatie in andere landen waar Rohingya-vluchtelingen zijn opgevangen, zoals Bangladesh, India en Pakistan, is niet anders. "Ze worden gehinderd in hun basisrechten en zijn volledig afhankelijk van noodhulp," benadrukt Wildeman. Het gebrek aan toegang tot onderwijs en de ontoereikende leefomstandigheden in deze kampen onderstrepen de urgente behoefte aan internationale actie.

Het belangrijkste doel van Wildeman's organisatie is het bieden van noodhulp, waaronder voedsel, schoon drinkwater en onderwijs aan Rohingya-vluchtelingen in verschillende landen. Hij benadrukt echter dat de uiteindelijke oplossing in Myanmar ligt, waar de Rohingya een eigen staat zouden moeten krijgen om beter beschermd te worden.

"De Rohingya zijn de grootste groep stateloze mensen ter wereld," deelt Wildeman. Maar de weg naar een oplossing lijkt geblokkeerd door geopolitieke belangen en vetorechten van invloedrijke landen. De internationale druk die nodig is om verandering te bewerkstelligen, blijft uit door politieke obstakels. Met een stem vol urgentie roept Wildeman op tot internationale samenwerking en druk om de uitzichtloze situatie van de Rohingya aan te pakken. Hij benadrukt dat dit niet slechts een humanitaire kwestie is, maar een morele plicht van de wereldgemeenschap.