Oud-vluchteling gaat in gesprek met tegenstanders azc: 'Ze zien mij als uitzondering'

'Warm en mooi ontvangst'

"Het ontvangst was in 2016 heel warm en mooi", vertelt Sharhani. "Ik zat daarvoor in een tentenkamp bij Nijmegen, dat was vreselijk. Van daar naar Crailo was een wereld van verschil. We gingen wandelen op de hei met buurtbewoners, werden met chique auto's naar het water gebracht, waar we met hen gingen varen op grote boten. We kookten samen. Er was veel solidariteit – alle initiatieven kwamen van de buurt zelf. Toen we aankwamen, stonden er borden in verschillende talen: 'Welkom!'"

Omslag

In 2016 waren omwonenden relatief positief: er werden buurtmaaltijden en hulpacties georganiseerd. Maar nu, in 2025, is het klimaat veranderd. Nederland verkeert in een opvangcrisis. In Ter Apel slapen mensen buiten. De spreidingswet werd ingevoerd en weer ingetrokken. Er ligt nu een plan om 1500 vluchtelingen op te vangen in de regio 't Gooi, waar ook Crailo onder valt. De protesten zijn fel.

Sharhani besloot terug te keren naar de plek waar hij zelf in het azc zat. "Ik reed er bijna dagelijks langs, sinds ik in Huizen woon. Eind 2024 zag ik ineens veel protestborden: 'We werken aan jullie terugkeer' en 'AZC? No way.' Er was veel weerstand te zien én te horen in de media."

Politiek klimaat is veranderd

Hij sprak met voor- en tegenstanders. "Sommige mensen die in 2016 nog positief waren, zijn nu fel tegen. Ik wilde weten: wat is er veranderd? Veel mensen zeiden: 'In 2016 was de situatie anders. Syrië was veel in het nieuws, de toon in de media was milder. Het politieke klimaat was genuanceerder. Nu hoor je vanuit Den Haag: overlast, grenzen dicht... Dat beïnvloedt mensen.'"

Hij sprak ook met een man die aanvankelijk positief was, maar later tegenstander werd. "In het begin was hij fel gekant tegen opvang. Maar toen hij mij vragen begon te stellen over mijn ervaring, veranderde er iets. Twee uur later hadden we een heel ander gesprek. Ze leerden me als mens kennen. Zodra je met elkaar praat, zien mensen het verschil tussen het individu en het beeld."

'Ze zien mij als uitzondering'

Toch, zegt Sharhani, verandert het algemene beeld niet zomaar. "Ze zien mij als uitzondering – niet als representatief. Ze vroegen: 'Vind jij onze zorgen terecht?' Ik zei: 'Toen ik net in het azc zat, was ik ook bang. Ik kwam in een vreemd land terecht. Ik deed extra mijn best, want alles kon mijn procedure beïnvloeden.' Toen zei hij: 'Die angst hebben wij ook. Misschien kan dat ons verbinden.' Dat vond ik mooi."

Wat is er nodig om de angst weg te nemen? "Mensen zijn bang voor verandering. Het zit in onze cultuur. Veel mensen gaan elk jaar naar dezelfde vakantiebestemming, om maar iets te noemen. We houden van stabiliteit. Maar zodra mensen merken dat het meevalt, verandert hun houding vaak."