Waarom Bevrijdingsdag voor sommige Italianen controversieel is

Op 25 april is het zover: de president en de premier van Italië gaan naar het 'altare della patria', het grote witte gebouw op Piazza Venezia in Rome - door de Romeinen ook wel 'suikertaart' genoemd. Om daar het graf van de onbekende soldaat te eren. "Er wordt gevierd dat de partizanen samen met de geallieerden de Duitse bezetters en fascisten in het noorden van Italië hebben verslagen."

In deze video wordt uitgelegd hoe de bevrijding in Italië eruitzag.

Heel veel zin om aan de Bevrijdingsdag deel te nemen, heeft premier Meloni niet. "Het wordt voor haar de allereerste keer dat ze überhaupt 25 april viert. Hier in Italië wordt dat beschouwd als een links feestje. De partizanen worden door rechts-Italië gezien als communisten, terwijl ze dat in werkelijkheid niet zijn."

Diezelfde partizanen wilden van toenmalige minister-president Mussolini af, legt Van Schaik uit. "Meloni's partij heeft de roots in een partij die opgericht is na de oorlog door veteranen van het Mussolini-regime. "Dan heb je moeite met een feestje dat viert dat Mussolini verdreven en uiteindelijk vermoord werd."

Politiek-rechts worstelt al langer met het verleden, vertelt de correspondent. Twee weken geleden was in het land de herdenking van de massamoord in de Fosse Ardeatine, net buiten Rome.

"Op 24 maart 1944 werden toen 335 Romeinse burgers en politieke gevangenen vermoord door de Duitsers, die sinds de wapenstilstand van 1943 ineens bezetters waren geworden en geen bevriende natie. Die massamoord was een vergelding voor een aanslag door partizanen op een Duitse politie-eenheid in het centrum van Rome, daarbij kwamen 33 Duitsers om het leven en voor elke Duitser moesten er tien Italianen sterven. De huidige senaatsvoorzitter, prominent lid van premier Meloni’s Fratelli d’Italia, zei dat de partizanen helemaal geen Duitse soldaten hadden vermoord, maar een handvol gepensioneerde muzikanten."