Gaswinning tast bodem Waddenzee aan

Sinds 2008 bemonsteren onderzoekers van het Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee, het NIOZ op Texel, jaarlijks álle droogvallende wadplaten. Op vijfduizend verschillende punten kijken ze welk bodemleven er in de wasbodem zit en wat de kwaliteit van het zand of slib is. Uit dat onderzoek blijkt nu dat het zand op de wadplaten boven het gaswingebied bij Ameland steeds iets fijner wordt. Ook is er een trend naar ander bodemleven: meer wapperen en minder wadslakjes.

Dynamiek

De verandering van de bodemkwaliteit betreft een afname van de korrelgrootte van niet meer dan 1 micrometer per jaar in het gaswingebied ten opzichte van de wadplaten elders. Critici stellen dat deze minimale afname helemaal niets voorstelt in het licht van de enorme dynamiek die zo kenmerkend is voor de Waddenzee. Allert Bijleveld, de coördinator van het monsterprogramma SIBES van het NIOZ, draait dat liever om. "Het is heel wat dat we zelfs in zo'n super dynamische omgeving als de Waddenzee zo'n minimale afname van de korrelgrootte 'statistisch significant', dus betrouwbaar kunnen aantonen."

Werelderfgoed

Frank Petersen van de Waddenvereniging ziet in het onderzoek van NIOZ opnieuw een bewijs dat gaswinning - of om het even welke vorm van mijnbouw - onder het werelderfgoed Waddenzee geen goed idee is. "We hebben dit onderzoek onder de aandacht gebracht van de bewindspersonen die moeten beslissen over de eventuele vergunning van gaswinning bij Ternaard, maar ook van UNESCO. Die kijken sowieso al met haviksogen naar wat er gebeurt in het enige natuurlijke werelderfgoed dat we in Nederland hebben." Bijleveld vult aan: "De Waddenzee staat in die zin op gelijke hoogte met het Great Barrier Reef in Australië. Dat is dus topnatuur waar we ontzettend zuinig op moeten zijn."