Sigrid Kaag blikt terug op Rutte 4: 'We waren al moe en uitgeput toen we aan het kabinet begonnen'

De vorming van het nieuwe kabinet is complex en zal hoogstwaarschijnlijk nog maanden duren. Ook kabinet-Rutte 4 liet ook maanden op zich wachten. "Er waren blokkades over en weer. Ik denk ook dat er metaalmoeheid was tussen de partijen vanuit Rutte 3", vertelt Kaag in Met Het Oog op Morgen. "Het heeft lang geduurd, maar ik heb altijd gevonden dat het kabinet niet onder een gunstig gesternte was geboren."

Moe en uitgeput

Volgens Kaag kon je in het coalitieakkoord de stem en stempel van haar D66 goed terugvinden, maar het samen uitvoeren ging moeizaam. "We waren al moe en uitgeput toen we aan het kabinet begonnen", zegt ze. "Toen kwam de oorlog in Oekraïne, torenhoge inflatie, allerlei grote problemen."

Toch vindt de oud D66-leider dat het kabinet wel veel heeft kunnen uitvoeren. "Het is nooit voor het voetlicht gekomen. Ik denk niet dat veel mensen hebben meegekregen wat er is gebeurd op het klimaatpakket, onderwijs, salariëring, historisch groot koopkrachtpakket. Het is er allemaal wel, maar niet in de beleving van mensen zo overgekomen."

Val van het kabinet

Uiteindelijk is Rutte 4 gevallen op het asielbeleid. "Er lag een heel stevig pakket, we hadden er best uit kunnen komen. Dan is het op een gegeven moment een kwestie van politieke wil of het lukt", zegt Kaag. "Wat ons betreft was het niet nodig, juist omdat iedereen water bij zijn eigen wijn had gedaan om tot een stevig pakket te komen."

Demonisering

Gevraagd hoe ze nu terugkijkt op haar ministerschap geeft ze toe teleurgesteld te zijn: "Ik kan heel veel andere dingen doen, ik ben niet gemaakt door de politiek. Dus ik laat me ook niet gek maken door de politiek, maar dat ik een element van persoonlijk teleurstelling heb, is zeker zo."

"Ik had nooit verwacht dat een land als Nederland demonisering, dehumanisering tot de orde van de dag is in de politiek. Dat is teleurstelling. Het heeft te maken met een verruwing, gebrek aan tolerantie, maar ook de medemens niet als mens zien tenzij het je uitkomt. Dat is de nagel in de kist van een tolerantie inclusieve samenleving, dat baart mij het meeste zorgen."