45 jaar blaastest: van ladderzat achter het stuur naar 'glaasje op, laat je rijden'

Alcohol geeft een hoog risico op verkeersongevallen. Dat klinkt logisch, maar in de jaren zestig waren zich daar maar weinig mensen van bewust. Pas toen deze conclusie werd getrokken uit Amerikaans onderzoek, kwam daar verandering in.

"Tegelijkertijd bleek uit Nederlandse metingen dat 15 procent van de automobilisten in weekendnachten een promillage had van boven de 0,5 procent", vertelt Sjoerd Houwing van het CBR in NOS Met het Oog op Morgen. "Dat wil zeggen dat in één op de zeven auto's een dronken bestuurder zat. Op basis daarvan is de wetgeving ingevoerd."

Blaaspijpje

Samen met de anti-alcoholwet werd ook het blaaspijpje ingevoerd. Daar zaten een soort kristallen in die groen kleurden als iemand er alcohol doorheen blies. "Maar die testen waren niet betrouwbaar", weet Houwing.

"Tachtig procent van de overtreders werd helemaal niet gedetecteerd. In de jaren tachtig kwamen de elektronische ademtesten, die zijn enorm betrouwbaar."

Alcoholcontroles

De politie kreeg er in 1974 dus een nieuwe taak bij: alcoholcontroles. Die zijn niet altijd even grootschalig uitgevoerd. Houwing: "De laatste jaren is er minder grote kans om in een fuik te komen. Dat komt omdat de strategie van de politie is aangepast. Door informatie via mobiele telefoons is het veel makkelijker om die controles te omzeilen."

"Ik ben wel eens bij een controle in Zeeland geweest. Toen kwam er een meisje op de fiets langs, toevallig de dochter van een agent. Zij zei: 'Pap, jullie kunnen wel ophouden want iedereen weet dat jullie hier staan."'

Voor de pakkans blijven mobiele controles belangrijk, benadrukt Houwing. "Voor het preventieve effect moeten er ook grote fuiken worden opgezet. Dan ziet iedereen dat je gecontroleerd kunt worden. Het moet altijd een combinatie zijn."