Hoe ga je als ouder om met de depressieve gevoelens van jouw kind?

Zolang ze het zich kan herinneren, heeft Seraphina last van depressieve gevoelens. "Rond m'n twaalfde merkte ik dat het anders was dan normale depressieve gevoelens. En op mijn zestiende ben ik gediagnostiseerd met secundaire depressieve klachten. (...) Mijn psycholoog heeft het heel mooi voor mij samengevat naar 'verpletterend gebrek aan zelfregie'. Ik miste de kracht en het gevoel om zelf controle te hebben over mijn leven."

Groter dan waar ik voor kon zorgen

Voor de moeder van Seraphina, Sanne, werd het steeds moeilijker om haar dochter zo te zien: "Concreet wordt het zichtbaar aan de hand van school. Niet meer naar school kunnen of dat ik haar huilend de deur uitzet. (...) Niet meer uit bed kunnen komen."

Vervolgens is Sanne gaan zoeken waar het vandaan kwam dat Seraphina zich zo voelde. "Geef ik niet genoeg grenzen aan? Maak ik het haar te makkelijk, dat ze in bed blijft liggen?" Maar het lag niet aan Sanne, die had écht alles geprobeerd, zoals moeder en dochter beamen. "Ik moest accepteren dat het groter was dan waar ik voor kon zorgen", aldus moeder Sanne.

Zoek verbinding

"Wat Sanne en Seraphina duidelijk vertellen, is dat het zo ongrijpbaar is. Dat je er ook zo wanhopig van wordt, allebei", zegt Carine Kielstra, schrijver van het boek Samen Sterk. "Wat we zien bij kinderen die depressieve klachten hebben, is dat ze uit verbinding gaan. Dus ze voelen geen enkele verbinding, of heel weinig, met hun omgeving. En uiteindelijk ook met hun gezin." Wat dus ook het eerste advies is aan ouders met een depressief kind: "Zoek weer die verbinding."

Dat klinkt misschien makkelijker dan het is. Het gaat immers ook om kleine stappen die je als ouders dan kunt zetten. Maar, zegt Kielstra: "Blijf het dan wel proberen. Misschien moet je het tien keer proberen, krijg je negen keer een 'nee', en één keer een 'ja'. Maar blijf het proberen."

Zoek naar liefde

Sanne reageert: "Je moet het wel blijven proberen, maar dat is heel spannend. Ik wilde ook Sera respecteren, de hele tijd forceren voelt ook niet goed." Maar de continue afwijzing voelde voor de moeder ook niet goed: "Zoeken naar de liefde, dat is wat bij mij telkens heeft geholpen. Het kan toch niet zijn dat ik het uit wil maken met mijn kind. Omdat het zo ingewikkeld is, dit moet toch wel kunnen? Telkens dus zoeken naar een andere manier om het aan te vliegen."

Seraphina legt uit dat depressie ook om veel zelfhaat gaat: "Dus als ik mijn moeder stuk zie gaan aan mij proberen te helpen, terwijl ik weet dat het niet werkt, voel ik mij alleen maar schuldig. En alsof ik dit haar aandoe. Ik wil ook weg van haar trekken, want mijn aanwezigheid bij haar brengt haar ongeluk en dat wil ik niet. Ik heb al genoeg ongeluk voor mijzelf."

Als een rots aanwezig blijven

Het is ook belangrijk voor ouders om dingen voor henzelf te blijven doen, zegt Kielstra. Maar hoe kun je bijvoorbeeld naar een feestje gaan, als je kind ongelukkig thuiszit? Dan kiezen voor jezelf, dat voelt niet goed, vertelt Sanne: "Het is afschuwelijk want dan moet je gaan kiezen tussen jouw kind, en jezelf. Dat is onmenselijk."

In het boek Samen Sterk wordt het omschreven, maar ook in de gelijknamige cursussen wordt benoemd dat je als ouder verschrikkelijk belangrijk bent, vertelt Sanne: "Niet in het oplossen van het probleem, maar in het aanwezig zijn voor jouw kind. Gewoon als een rots aanwezig blijven. Er zijn. Dat is alles wat er nodig is, dat vertrouwen geven."