De grote impact van een misdiagnose: 'Ik hoorde dat ik uitgezaaide kanker had'

Kanker met uitzaaiingen in verschillende organen. Foute boel, wist huisarts Metta Hofstra meteen. "Ik vroeg de oncoloog of het nog goedaardig kon zijn." 'Nee', was het antwoord.

Tot de uitslag van het onderzoek van het onderzoek naar de primaire kanker, tien dagen later. "Goed nieuws, we hebben niks kunnen vinden, u heeft geen kanker", zei de oncoloog tegen Hofstra. De uitzaaiingen die de radioloog meende te hebben gezien, bleken onschuldige afwijkingen. "Dat was natuurlijk fantastisch nieuws. Ik was super blij, maar daarna kwam de onzekerheid. Hebben ze zich déze keer niet vergist?"

Twijfel

Praten over de foutieve diagnose, doet Hofstra nauwelijks. "'Ik heb geen kanker', dat is ook een beetje een rare mededeling." Bij vrienden komt het onderwerp soms wel voorbij. Dan blijkt dat meer mensen weleens een foute diagnose hebben gehad.

Tast vertrouwen aan

Samen met haar man schreef Hofstra het boek Misdiagnoses, in de hoop meer bewustzijn te creëren over de impact van foutieve diagnoses, ook bij artsen. "Het tast het vertrouwen in de gezondheidszorg aan, al snap ik het motief van artsen om een diagnose zo snel mogelijk met de patiënt te delen helemaal." Bij ernstige ziektes is vaak haast geboden: hoe sneller de behandeling kan starten, hoe beter.

"Ook wil je als arts niet dat patiënten voor verrassingen komen te staan." Ze vervolgt: "Bij mij viel het mee. Maar bij neurologische aandoeningen als MS kan het soms jaren duren voor men erachter komt dat er iets niet klopt. Mensen met zo'n diagnose kunnen hun baan verliezen of een echtscheiding meemaken. Artsen moeten zich bewust worden van het feit dat mensen veel gewicht aan hun woorden hangen."