Wat heeft Pieterburen kunnen betekenen voor de zeehondenpopulatie?

In 1960 waren er maar zo'n 500 terug te vinden in de Waddenzee, vertelt Venema. Dat lage aantal kwam door de jacht en de vervuiling van destijds. Vervolgens zijn er twee centra geopend, eentje in Pieterburen en op Texel kwam Ecomare. "En dat heeft er uiteindelijk mede toe bijgedragen dat de populatie weer wat kon groeien", vertelt Venema.

Gezondheid

"De natuur herstelt zichzelf vaak ook heel erg goed", gaat Venema verder. Zeehonden krijgen elk jaar een pup, waardoor er nu weer een "gezonde populatie" is van tussen de 17 en 18 duizend in het Nederlandse gedeelte van de Waddenzee.

Soorten zeehonden

Nederland kent twee soort zeehonden: de grijze en de gewone. Met de gewone zeehond lijkt het minder goed te gaan, maar volgens Venema kan dat er ook aan liggen dat ze er "gewoon niet zijn op dit moment." Die gewone zeehonden kunnen namelijk ook naar het deel van de Waddenzee bij Duitsland en Denemarken zijn gegaan. "Dat is eigenlijk de kraamkamer van de zeehonden."

Jagers

Bovendien jagen zeehonden en is het dus ook mogelijk dat ze meer in de buurt van Engeland of Noorwegen zitten. "Dus echt een Nederlandse populatie is er niet. Er staan geen hekken omheen zoals we dat bij de Noordzee of Oostvaardersplassen hebben", legt Venema uit. "De zeehond kiest ervoor om hier te zijn."

Zeehondenakkoord

In 2020 is het zeehondenakkoord gesloten tussen de overheid en de opvangcentra. De zeehondenpopulatie hoeft namelijk niet meer gered te worden. "Die is groot genoeg", zegt Venema. Dat betekent dat de centra de zeehondjes niet komen redden wanneer ze op het strand liggen.

Het nieuwe centrum in Lauwersoog heeft dan ook een nieuw beleid waarbij ze 24 uur de aangespoelde zeehonden in de gaten houden, om vervolgens te besluiten of ze echt hulp nodig hebben. Ook gaat er gekeken worden of zieke zeehonden herstellen zonder hulp, voegt Venema toe.