Djuna Kramers vader was heroïneverslaafd; wat doet dat met een kind?

De echte uitdaging ligt in het dagelijks leven

Djuna Kramer hoopte altijd al dat haar vader zijn verslaving achter zich zou laten. Als kind bezocht ze hem in een kliniek in de bossen. Daar had hij een moestuin en een atelier, en allemaal lieve mensen om zich heen. Djuna wilde dat ze hem daar voor altijd zouden houden. Want de echte uitdaging, wist ze toen ook al, ligt in het dagelijks leven.

Zeker van zijn zaak

Als journalist met een microfoon stel je makkelijker vragen dan als dochter. Djuna besluit haar vader vragen te stellen die ze hem nog niet eerder stelde. Hoe raakte hij destijds verslaafd? Hoe zag zijn leven eruit toen hij jong was en hoe vond hij het dat zíj geboren werd? Ze ontdekt dat haar vader zekerder weet dan ooit dat hij niet meer zal gebruiken:

"Dat heb ik nog nooit zo gevoeld. Maar ik was ook wel op een punt aanbeland dat ik dacht: het is nu óf ga hangen óf doe er wat aan. Want het is het einde van de weg… en als je dan nóg doorgaat... nou ja, ik heb genoeg vrienden die er niet meer zijn."

Ze ontdekt ook dat zijzelf daar een van de redenen voor is:

"Ik heb sowieso al het gevoel dat ik niet echt uit de verf kom, maar als je blijft gebruiken dan weet je het zeker. En natuurlijk heel belangrijk: de mensen om je heen. En speciaal je eigen dochters."

Een goede opa

Ze volgt haar vader terwijl hij zijn leven opnieuw vormgeeft. Gaat hij parachutespringen? Schilderen? Of wordt het toch een uitje met de seniorenwandelclub? Eén ding is zeker, hij wil een goede opa zijn, straks, voor zijn kleinkind:

"Het komt er dus op neer dat ik er wel wil zijn voor hem als opa. Dat is eigenlijk wat ik zeg. Ja..."

Clean

Het is geen standaard trip down memory lane, maar vader en dochter gaan samen het verleden voorzichtig te lijf. En ze maken plannen voor de toekomst.