Andries Tunru: 'Zonder die getroebleerde jeugd, was ik geen cabaretier geworden'

Getroebleerde jeugd

Marmer is Andries' meest persoonlijke voorstelling tot nu toe. Zijn 'stiefvader' maakte zes jaar lang de dienst uit in het gezin, waar voortdurend spanning was. Tunru vertelt over de enorme woede-uitbarstingen van zijn stiefvader. "Je wist nooit waar het gevaar vandaan kon komen. Soms vloog het huisraad door de kamer."

"Ik kan wel verdrietig worden namens 'kleine Andries' dat hem een onbezorgde jeugd is ontnomen", vervolgt hij. "Als kind vond ik die angst echt het ergste. Als wij wat fout hadden gedaan en er kwam een enorme woede-uitbarsting, zaten we een half uur ineengedoken aan tafel. De dreigende sfeer vind ik eigenlijk wel erger dan dat je weet dat die klap gaat komen."

"Gek genoeg ben ik niet boos op mijn stiefvader." En boos op zijn moeder is hij ook niet. "Mijn moeder heeft spijt dat het zo gelopen is. Met de kennis van nu had ze veel eerder willen ingrijpen. Maar ik snap ook dat dat niet gebeurd is."

Grappenmaker

Hoe cru het ook klinkt: Tunru was geen cabaretier geworden zonder de jeugd die hij heeft gehad. "Ik ontdekte al heel vroeg in mijn leven dat ik door middel van humor situaties kon de-escaleren en de spanning eraf kon krijgen", vertelt hij. Wanneer je erachter komt dat als iedereen lacht, niet met de telefoon wordt gegooid, dan wordt humor vanzelf een overlevingsmechanisme. "Wat ik toen als kind heb geleerd is in die zin ook handig voor mijn beroep nu als cabaretier. Los van het feit dat ik het natuurlijk liever niet had meegemaakt allemaal."

Humor

"Met humor mensen aan het lachen maken vind ik top. Maar ik denk ook dat dat gepaard kan gaan met af en toe even peuren in een gebied van je ziel waar je niet vaak komt. Dat kan gewoon helend, troostend en verrijkend zijn. En ik denk dat theater bij uitstek het medium is om eens in de zoveel tijd met zijn allen in één ruimte te zitten en anderhalf uur de volgspot te zetten op die kant van het leven. In een veilige omgeving. Dat met zijn allen te doorleven en daar ook om te lachen." Juist onder het persoonlijke en pijnlijke, zit een enorm bevrijdende lach ontdekte Tunru.

Met de billen bloot

Naast zijn solovoorstelling Marmer vormt Tunru samen met Stefan Hendrikx het improvisatie duo Beperkt Houdbaar. "Dat zijn steeds totaal verschillende volledig geïmproviseerde voorstellingen want het publiek mag bepalen waar die voorstelling over gaat."

"Improviseren vind ik zo leuk om te doen. Ik voel me bijna comfortabeler in het improviseren dan geschreven cabaretvoorstelling. Van die verhalen weet ik wat er gaat gebeuren. Ik ken de verhalen, ik ken de grappen. Improviseren is echt een moment waarop ik zonder vangnet met de billen bloot moet."

De cabaretier is gewend om te improviseren. "Wat er ook geroepen wordt uit het publiek, ik maak er iets van. En ik weet dat ik in staat ben om flexibel mee te bewegen met een situatie wanneer dat nodig is." Improviseren is een soort mindset: "Dat je leert je comfortabel te voelen om je op het gladde ijs te begeven. Dat je 'ja' zegt tegen inspiratie en dat je 'ja' zegt een spelaanbod dat iemand anders doet." Dat deed hij ook live op NPO Radio 1: luisteraars stuurden willekeurige woorden in waar Tunru een rap van maakte. Benieuwd? Je beluistert de rap hier: