Hani overleefde Idlib en voelt zich in Nederland herboren
- Nieuws
- Hani overleefde Idlib en voelt zich in Nederland herboren
Hani Karamohamad is negentien en werd geboren in de Syrische stad Idlib. “Daar is minder dan de helft van over, heel weinig”, vertelt hij aangedaan in De Nieuws BV. De stad waar hij opgroeide en een fijn leven had tot de oorlog begon. Hani en zijn gezin ontvluchtten Idlib, maar vrienden en familie bleven achter.
Video niet beschikbaar
Bijna een miljoen mensen in het noordwesten van Syrië zijn uit hun huizen verdreven, op de vlucht voor het oorlogsgeweld. Idlib is het laatste bolwerk van verzet tegen de Syrische president al-Assad, die het verzet met een finale offensief de nekslag wil geven. Met Russische hulp is zijn leger opgerukt, waardoor de vluchtelingen naar de hermetisch afgegrendelde Turkse grens zijn gedreven en klem zitten. Hani heeft geen enkel vertrouwen in het Turks-Russische bestand dat net is ingegaan.
“Van de week heb ik met mijn tante in Idlib gebeld. Ze hebben daar geen vaste woonplek. De ene dag slapen ze thuis in de stad, de andere dag slapen ze in tenten tussen de bomen. Het is overleven.” Hani vertelt hoe zijn tante hem aanmoedigde om op de radio te vertellen over de situatie in Idlib en zij was niet de enige. "Ze willen dat de wereld weet hoe het daar nu is," aldus Hani. De achterblijvers zijn volgens hem altijd blijven hopen op verbetering. Dit keer vertelde zijn tante: “Je ziet iedere dag mensen voor je neus doodgaan en je zit eigenlijk op je beurt te wachten.”
Op de vlucht
Zelf vertrok Hani eind 2011 met zijn vader, moeder, broertje en drie zusjes uit Idlib. “Het was gewoon niet meer veilig. In het begin werd mijn vader aangehouden. Om de dag moesten we ons in de kelder verstoppen omdat er buiten gebombardeerd werd.” De protesten van de Arabische Lente in Syrië tegen president al-Assad waren dat jaar uitgelopen tot een bloedig conflict tussen verschillende verzetsgroepen en het regeringsleger. “In de oorlog was Idlib het eerste wat ze aanvielen, omdat daar ook in jaren ‘80 een opstand tegen de vader van Assad was geweest.”
Op een dag kwam het leger de school binnen. Ze gingen kinderen aanhouden op achternaam. Dan zat je twee dagen in een cel. Je bent elf jaar, dan kun je niet zoveel. Een heel angstig en onveilig gevoel. Dan kun je niet normaal meer slapen.
Na een verblijf in Turkije verhuisde het gezin Karamohamad naar Egypte, maar toen het daar ook onveilig werd, konden ze niet meer terug naar Turkije. Hani vertelt dat ze geen tickets of visa voor een reis naar een Europees land konden krijgen. “Als mijn vader hierheen kwam, dan bleven wij achter, mijn moeder zat met mijn kleine zusjes. Dat wou ook niet. Dus de enige keus was ik. Nou, eigenlijk was het niet eens een keus.”
Dat betekende dat Hani als dertienjarige als enige van zijn gezin op een bootje van mensenhandelaars zou stappen, om de Middellandse Zee over te steken.
Overvolle boot naar Italië
“Het was gewoon heel heftig. We zaten op een boot van twintig meter met 600 man of meer. Geen eten en geen drinken. Ik was heel erg bang. Dat kan ik bijna niet verwoorden. Dan zit je daar en denk je: wat doe ik hier? Je probeert te overleven.” Hani arriveerde na een angstige bootreis uiteindelijk in Italië. Zijn doel was om naar Nederland te gaan, zodat zijn familie uiteindelijk ook kon overkomen. “Nederland was één van de snelste landen die daarbij hielp.”
Na een spannende reis volgt voor Hani een spannende periode in Nederland. Hij komt terecht in een kinderwoongroep. “In het begin had ik moeite met alles. Dan zit je daar zonder papa en mama. Ik vond het heel eng. Je kunt de taal niet spreken en je kent niemand. Eerst had ik problemen met mijn ouders: wat hebben jullie mij aangedaan. Maar aan de andere kant: het kon niet anders.” Na anderhalf jaar wachten, mag de rest van zijn gezin naar Nederland komen.
Hani met zijn vader Abdul
Opnieuw geboren
“Het was in die periode heel moeilijk. Het was een nieuw leven beginnen. Je leert een nieuwe taal, een nieuwe cultuur, alles in één keer nieuw. Je wordt eigenlijk opnieuw geboren.” Drie jaar geleden mocht Hani stage gaan lopen bij Manege Gasselte, vlakbij zijn woonplaats Gasselternijveen. Na afloop van de uitzending vertelt hij hoe dankbaar hij de mensen van de manege is. “Ze hebben mij daar met open armen ontvangen. Ik was een hele onzekere jongen.” Hani werkt daar nog steeds met veel plezier, hij traint paarden, geeft rijles en hij hoopt binnenkort de opleiding paardenhouderij af te ronden. Als hij na het interview buiten de studio op zijn telefoon kijkt om zijn berichtjes te checken, ziet Hani een foto van zijn collega’s gezamenlijk aan de lunchtafel, luisterend naar zijn verhaal op de radio.