Wat? De Europese Kampioenschappen Wielrennen?

Nu is men neergestreken in Alkmaar en mopperen neringdoenden in de binnenstad dat ze klanten missen. Dat ze niet bevoorraad kunnen worden, dat de gemeente wel geld in een sportevenement steekt, maar niet in andere 'nodige zaken' en mopperdemopperdemopper.

Toernooi voor beloften

Die mopperaars hebben nu vijf minuten van nationale bekendheid gekregen en zijn aanstaande maandag weer goed te bereiken en kunnen dan hun klanten bedienen. Dat Alkmaar bijna een miljoen investeerde in een tamelijk onbekend wielertoernooi, blijft die lieden uiteraard steken. En de echte terpetijnpiesers onder hen zullen nog wel even door sudderen in hun onmin met de wereld.

Die Europese toernooien waren vanaf 1995 bedoeld voor zogenoemde beloften: wielrenners en rensters tot 23 jaar. Het toernooi werd vanaf 2005 vergroot door ook junioren (mannen en vrouwen) toe te laten en de laatste uitbreiding betrof de toppers, de profs dus, de eliterenners en rensters die zich vanaf 2016 ook op dit podium mochten tonen.

Europese Kampioenschappen

Ja, ik geef toe, een EK voor voetballers, zwemmers, volleyballers of gewichtheffers klinkt normaal en daar zijn we aan gewend. Bij het wielrennen hebben we iets van koudwatervrees. Wat is dat dan wel? En wie doen er dan mee? En wat voor afstanden staan op het programma? En wat is de waarde van zo’n Europese titel?

Als je de winnaars van de elitemannen op de weg ziet, verschiet je. Peter Sagan, Alexander Kristoff en Mateo Trentin mochten al een EK-trui aantrekken. Bij de vrouwen zijn Marianne Vos en Ellen van Dijk grootverdieners en was er ooit een deelneemster namens Nederland die goud, zilver én brons won in de drie wedstrijden waaraan ze deelnam.

Sportpers

Het zou een huiskamervraag kunnen zijn… Wie was die vrouw? Oké, U geeft het al snel op, maar Mirella van Melis deed dit in 1998, 2000 en 2001; voorwaar een prestatie. In totaal wonnen de Nederlandse renners en rensters 41 plakken (van de beschikbare 477) en dat lijkt niet veel, maar dat is bovengemiddeld. Waarom weten wij zo weinig van zo'n EK?

Omdat wij niet in een sportland leven waar de vaderlandse pers oog had of heeft voor topsport die door jeugdigen (junioren en beloften) wordt beoefend. Het zit niet in onze sportjournalistieke cultuur en dus... Om eerlijk te zijn; pas nadat de grote namen aan het vertrek kwamen (in 2016 dus) kwam er enige interesse van de sportpers. Daarvoor was het een juniorentoernooi en qualitate qua doen we daar in ons land heel weinig aan en zagen we het zelden of nooit op de nationale televisie.

Tegenwind

Dat was op vrijdagmiddag (gisteren dus) nog steeds het geval. Een simpele schakeling met de VRT bracht aan het licht dat de Vlamingen gewoon live de jongerenwedstrijd uitzonden en wij dus niet. Maar zoals bekend zendt de VRT alles uit waarbij twee of drie fietsers samen in beeld kunnen komen.

Dit weekend komt de NOS in het geweer: bij de elite vrouwen en mannen. Vanuit Alkmaar dus, door het vlakke, sloten- en boerderijenlandschap. Als je goed kijkt, ziet een mens ook de o zo voelbare tegenwind die een fietser in deze streken altijd voelt. Het maakt hardfietsen tot bijna een kunst.

Italiaanse renners

Als je naar de medaille-kolom van de afgelopen jaren kijkt, blijkt dat er uit de vele buitenlanden al vroeg renners opgesteld werden die later statuur kregen in de profpelotons. Voorbeelden? Een kleine bloemlezing: Celestino, Vainsteins (later wereldkampioen), Ivanov, Contrini, Commesso, Paolini, Caruso, Albassini, Visconti, Gavazzi, Veelers, Konovalovas, Modolo, Demare, Küng, Martinelli en de ons helaas ontvallen Belg Lambrecht.

Ontdek dat er vooral veel latere Italiaanse profs in deze lijst zijn opgenomen. Daar, in die laars, hebben ze dus vaak goede jonge coureurs gehad. Waar wij in uitblonken? Vooral bij de meisjes en vrouwen, die het leeuwendeel van de medailles binnenhaalden. Toeval? Neen. Nederlandse vrouwen zijn sterk en fietsen hard en goed.

Estafette

Dit jaar werd er voor het eerst een soort van mixed team opgesteld: Nederland won, er deden acht landenteams mee: twee maal drie deelnemers, mannen en vrouwen. Het heette, in goed Nederlands, de gemengde ploegenestafette. Voor het geval U het gemist heeft; de dames Amy Pieters, Floortje Mackaij en Riejanne Markus en de heren Bauke Mollema, Ramon Sinkeldam en Koen Bouwman waren de allereersten die op dit nauwelijks spectaculaire onderdeel (dat dus niet op korfbal leek) goud binnenhaalden.

Ze kregen de EK-trui, een medaille, bloemen en die werden aangeboden door de Alkmaarse variant van Frau Antje. Deze schoonheden stonden blij lachend op klompen. Om het zo leuk Nederlands te laten zijn.

Over Mart Smeets

Mart Smeets is radio- en televisiepresentator, journalist en sportcommentator. Iedere zaterdag beschouwt hij voor EenVandaag gebeurtenissen en verhalen uit de sportweek, en zaken die daar aan verwant zijn.