Waarom Churandy Martina nog stiekem denkt aan de Spelen van Parijs

Na de openingsceremonie van de Spelen in Tokio, waarin Churandy Martina samen met skateboardster Keet Oldenbeuving de Nederlandse vlag droeg, was Martina donderdag weer te zien in het Olympisch Stadion. Hij stond daar samen met Joris van Gool, Taymir Burnett en Chris Garia klaar voor de series van de 4x100 meter estafette. Ze hoopten de finale te bereiken, maar bij de wissel van Garia naar slotloper Martina ging het mis.

Daarmee eindigde de vijfde Spelen van de sprinter uit Curaçao in mineur. "Nee, we hebben het niet lang meer over die wissel gehad. We hebben er nog wel even met de coach over gesproken. Het was snel voorbij. Ik was aan het wachten en zag die andere lopers vertrekken. Ik ging een beetje te vroeg weg. Chris kwam op mij af en hij dacht het misschien nog te halen. Tsjah, dat was het..", vertelt Martina via een beeldverbinding vanuit het olympisch dorp in gesprek met RadiOlympia-presentatoren Robbert Meeder en Jurgen van den Berg.

Respect

Tijdens het interview van NOS-verslaggever Jeroen Stekelenburg met de estafettemannen besloot Van Gool spontaan te applaudisseren voor Martina. Van Gool vertelt dat hij zes jaar was toen Martina in de zomer van 2004 in Athene debuteerde op de Spelen. "Ik vond het heel knap van Joris dat hij dat op dat moment voor mij naar voren bracht. Je kunt zeggen: dat was misschien niet het beste moment na de diskwalificatie. Maar veel respect voor hem. Ook voor de andere jongens. We hebben hard gewerkt om te komen we waar nu staan."

"Ik kreeg na de wedstrijd veel mooie berichten van allerlei mensen. Ze toonden veel respect voor hoe ik het op alle Spelen heb gedaan. Iedereen gunde mij ook de finale. Ze respecteren hoe ik met de teleurstelling omga en ook weer doorga. Mensen schreven ook dat ik hen inspireer, ook in hun dagelijkse leven. En die mensen weten het zelf misschien niet, maar zij geven mij ook kracht. Ik heb ook dagen dat ik niet wil opstaan om te trainen en dat ik pijn voel. Maar dan weet ik dat mijn positiviteit veel mensen kan inspireren", aldus Martina.

Spanning

De Spelen in Tokio begonnen voor Martina met het dragen van de Nederlandse vlag. "Dat was heel mooi. Ik heb het ook twee keer voor de Nederlandse Antillen gedaan. En nu dus voor Nederland. Het is moeilijk om te beschrijven wat je voelt wanneer je het Olympisch Stadion binnen loopt met de vlag", verklaart de goedlachse sprinter.

Dat deze Spelen anders waren dan zijn voorgaande had ook grotendeels te maken met de coronasituatie. "De maatregelen maakten deze Spelen extra spannend. Eerst werden de Spelen uitgesteld en voor deze editie was het ook nog de vraag of het door zou gaan. Er waren allerlei maatregelen en eigenlijk was elke dag spannend door alle testen. En er waren namelijk ook positieve testen. Uiteindelijk mocht ik naar het stadion en dan heb je een chill moment. Je denkt: ik ben er nog. Het was wel weer mooi om mee te maken. Het blijven ondanks alles de Olympische spelen."

Golfcarrière

Wat de toekomst brengt voor de 37-jarige Martina weet hij nog niet precies, maar als Jurgen van den Berg een voorzetje geeft, begint de sprinter breeduit te lachen. "Ja, ik heb een nieuwe hobby: golf. Wanneer ik daar net zo voor ga trainen als voor de sprint, dan kan het wel iets worden. Veel mensen zeggen dat ik het goed doe. Ik heb ook een goede slag. Ik moet alleen constant presteren. Ik train nog niet zoveel, maar ik ben wel graag op de golfbaan. Het is relaxed en chill. Maar ik ben dan heel competitief. Of ik er over drie jaar in Parijs bij ben op de golfbaan? Dat zou lekker zijn, haha. Dan zit ik hier als golfer met jullie te praten. Dat zou mooi zijn. Maar als ik nog één of twee goede sponsors kan vinden ga ik eerst nog een paar jaar door met sprinten", aldus Martina.