Tour-column: Hoe de Italianen de Tour omarmen

In dat volstrekt vertrouwde plaatje oogt de overvloed aan geel wat surrealistisch. Gele vlaggetjes aan de arcade, gele zonnetjes boven de straat, gele kunstwerken op het grasveld. Heeft dat niet iets van vloeken in de Italiaanse wielerkerk? Niet dus. Toscane en het aangrenzende Emilia-Romagna lopen massaal uit om de Tour te zien starten in het land van de Giro.

De Fransen en de Italianen, ze worden beiden geboren met een kloppend wielerhart. En ze delen een hang naar wielernostalgie. Bij het Grand Départ tref ik een Florentijn in eigen stad, met zijn racefiets als een trouwe metgezel aan zijn zijde. Geen moderne tweewieler, voorzien van de laatste technische snufjes. Nee, het kostbaar kleinood van de man dateert van 1984. De tijd dat de versnellingshendels nog aan het zware frame bevestigd waren. Het hardleren zadel lijkt mij verre van comfortabel. Maar, zegt de man stellig, hij zou zijn retrofiets voor geen goud willen omruilen voor een ‘modelletje 2024’.

Een diepgeworteld wieler-historisch besef, ook zoiets dat de Fransen en de Italianen bindt. De Florentijn was nog lang niet geboren toen zijn stadgenoot Gino Bartali in 1938 zijn eerste Tour de France won. Maar zijn respect voor ‘De Vrome’ is onmiskenbaar groot. Het heeft alles te maken met Bartali’s roots, hij was van eenvoudige komaf. “Een harde werker. Hij moest fietsen om in zijn levensonderhoud te voorzien.” Afzien op twee wielen voor een beter bestaan.

Terwijl wij spreken, zie ik rondom ons Italianen op leeftijd in gele truien uit lang vervlogen tijden langs lopen. Roze tricots als vingerwijzing naar Italië’s trots, de Giro, ik kom ze niet tegen. Ook daar speelt de geschiedenis, vertelt de Florentijn. “De Tour was de eerste grote ronde, die gehouden werd. Daarna pas kwam de Giro. Om die Tour dan hier te mogen ontvangen, dat is speciaal. Het maakt mij trots.”

Later op de dag merk ik in finishplaats Rimini dat het de Italianen geen moeite kost er naast hun grote liefde, de fiets, nog een tweede geliefde op na te houden. De bal. Want als het peloton nét is gefinisht, verplaatst een grote stroom mensen zich naar een terras met beeldscherm om de nationale voetbalploeg in actie te zien op het EK. Het geel maakt even plaats voor azzurro-blauw.